328 Walka z tyfusem [34]
rowane nie do kierownika Służby Porządkowej Szeryńskiego, lecz do Inspekcji, do obwodowego Lejkina38. W Inspekcji zostali wszyscy funkcjonariusze przesłuchani i sprawa zakończyła się przeniesieniem czterech funkcjonariuszy z Kompanii Przeciwepidemicznej do innych rejonów.
(5 IV 42)
ARG I 513 (Ring. I/203).
Opis: oryg. lub odpis (rkps, ołówek, 145x208 mm), odpis (mps — 2 egz., 195x270 mm, uszkodzenia i ubytki tekstu — drugi egz.), j.pol., k. 13, s. 13.
Edycja na podstawie oryg. k. 7, s. 7.
Po 7.07.1942, Warszawa–getto. [dr Akiba Uryson?]39, Relacja pt. „Z opowiadań lekarza”. Metody walki z durem plamistym na terenie getta, łapówkarstwo uczestników akcji sanitarnych (kolumn sanitarnych, lekarzy, Służby Porządkowej)
[1] Z opowiadań lekarza
Parówki przeprowadzał Wydział Zdrowia przy Radzie Żydowskiej w każdym przypadku stwierdzenia duru plamistego przez lekarza blokowego, ewentualnie prywatnego w jakimś domu, i po zameldowaniu tego przypadku do Wydziału Zdrowia. Nawiasem mówiąc większość lekarzy nie wykonała obowiązku meldowania wszystkic[h] przypadków do Wydziału Zdrowia, a to z dwóch przyczyn:
1.) Meldowanie duru plamistego powodowało w pierwszym okresie tzw. walkę z durem plamistym (dwutygodniowa kw[ar]antanna wszystkich mieszkańców lokalu, w którym chorobę stwierdzono; zapieczętowanie mieszkania chorego; umieszczenie chorego w szpitalu). Dzięki tym bardzo surowym przepisom, lekarz, meldując przypadek tyfusu plamistego, narażony był na utratę praktyki nie tylko w rodzinie, gdzie zameldowano przypadek chorobowy, a[l]e nazwisko jego osiągało znaczny rozgłos, będąc ostrzeżeniem dla innych ludzi.
