Żydzi i Niemcy [60] 475
wchodząc zresztą w szczegóły. Futra oddane wkładano początkowo do przygotowanych woreczków, a po tym wiązano je z duplikatem pokwitowania.
Około godz. 530 rozeszła się pogłoska, że termin został przesunięty na dalsze 3 dni. Ceny futer podskoczyły w górę od razu, [9] następnie po raz trzeci przedłużono ten termin do 3 stycznia. O przedłużeniach oficjalnie nie ogłoszono ani w formie rozplakatowania, ani też w innej formie16.
ARG I 430 (Ring. I/484).
Opis: oryg. (rkps, ołówek, 148x210 mm), odpis (rkps, ołówek, 148x210, drobne uszkodzenia i ubytki tekstu), j. niem., pol., k. 15, s. 15.
Edycja na podstawie oryg. k. 9, s. 9.
Po 26.06.1942, Warszawa–getto. NN., Relacja pt. "לאַזקאָוו־חרזמ םײַב ןעמוקעגראָפֿ זיא סאָוו" [„Co się wydarzyło na Dworcu Wschodnim”]. Konflikt pomiędzy polskimi i żydowskimi robotnikami w odpowiedzi pracującymi przy rozładunku wagonów na Dworcu Wschodnim
[1] Co zdarzyło się na dworcu wschodnim
Na Dworcu Wschodnim17pracuje stała żydowska grupa robotników złożona z ponad 70 osób. Praca jest ciężka: rozładowywanie i załadowywanie wagonów, często prace ziemne.
Placówka jest mieszana. Przy pracach bardziej wykwalifikowanych zatrudniani są Polacy. Żydzi pracują tam z dwóch przyczyn: po pierwsze, jest się zastrzeżonym dla „obozu” i te parę groszy z jedzeniem dają możliwość utrzymania się.
Fakty obrażania i małych szykan ze strony polskich robotników były częste. Żydzi jednak starali się omijać konflikty.
Krytycznego piątku, 26 czerwca, kiedy żydowski robotnik Tadeusz Robak, Pańska 35, znalazł się na swoim stanowisku nadjechała wagonetka prowadzona przez polskiego maszynistę. Ten ostatni rozkazał Robakowi coś zrobić. Robak, słabo zbudowany 22 –letni chłopak, były student politechniki, miał odpowiedzieć maszyni-
