Żydowska Służba Porządkowa [66] 501
10) Jedynie realizacja ujętych ogólnie jak wyżej postulatów mogłoby uzdrowić załamaną w tak krótkim czasie i moralnie skorumpowaną zbiorowość S.P., tracącą z dnia na dzień popularność i zaufanie społeczeństwa, a w konsekwencji wręcz uniemożliwiającą ludziom uczciwym i dobrej woli pozostawanie w jej szeregach bez radykalnej zmiany tego stanu rzeczy.
Realizacja powyższych postulatów winna być natychmiastowa, bezwzględnie zdecydowana, przeprowadzona z całą energią i nie cofająca się przed żadnym wysiłkiem. Od tego zależy dobro społeczeństwa, utrzymanie ładu i porządku w dzielnicy żydowskiej, dobre imię Służby Porządkowej, jej Kierownictwa i Rady Żydowskiej.
ARG I 435 (Ring. I/100).
Opis: odpis (2 egz.), mps, j.pol., 208x290 mm, k. 26, s. 26. Edycja na podstawie odpisu (a) k. 13, s. 13.
Po 5.08.1941, Warszawa–getto. A[...?], „Współczesne opowieści Hoffmana. Z cyklu opowieści na temat Służby Łapówkowej, czyli Służby Porządkowej”. Krytyka działalności Służby Porządkowej w getcie warszawskim (łapownictwo, demoralizacja, nadużywanie władzy)
[1] Współczesne opowieści Hoffmana16
(Z cyklu opowieści na temat Służby Łapówkowej, czyli Służby Porządkowej)
Pan A. rozpoczyna opowieść od następującego stwierdzenia: „Największym po Zakładzie Zaopatrywania17 przedsiębiorstwem handlowym w dzielnicy jest Służba Porządkowa. Przedsiębiorstwo to już obecnie znakomicie prosperujące, rozwija się szybko i świetnie i ma przed sobą jak najlepsze horoskopy. W odróżnieniu od normalnego przedsiębiorstwa, zyski S[łużby] P[orządkowej] płyną nie do kasy „przed-
