Konieczność upowszechnienia pełnej zawartości Archiwum Ringelbluma stwierdzano już wiele razy, poczynając co najmniej od artykułu Hersza Wassera który napisał tuż po odnalezieniu pierwszej części zbioru w 1946 r.: „Nie ulega wątpliwości, że odkrycie archiwum dr. Ringelbluma jest punktem zwrotnym dla poznania dziejów ghetta warszawskiego. Materiały i dokumenty tego archiwum będą fundamentem wszystkich prac o życiu żydowskim w Warszawie — sercu Żydostwa Polskiego”1. Jednak wykorzystanie tych materiałów, spakowanych w pośpiechu i często przemieszanych, a także uszkodzonych na skutek wilgoci, pleśni i rdzy, sprawiało i wciąż sprawia wiele problemów.
Dzięki wieloletnim badaniom prowadzonym w naszym Instytucie i licznym publikacjom Ruty Sakowskiej2nasza wiedza o Archiwum stale się poszerza. Pierwsza próba systematyzacji zawartości zbioru znalazła się w opracowanym przez nią i wydanym w 1980 r. zbiorze, który daje przegląd około połowy dokumentów z II części Archiwum: wybrane z nich zostały tam opublikowane w całości (część w przekładach), pozostałe — w regestach3.
W osobnych edycjach wydawane były, zarówno w Polsce jak i zagranicą, zachowane w Archiwum zapisy kronikarskie, pojedyncze dokumenty, jak też różnego rodzaju ich zestawienia.4. Warto tu wspomnieć przede wszystkim o szeregu wydań
