66 „Dror”, nr 5 [3]
Po pierwszym zebraniu aktywu postawiliśmy sobie za cel: podbić młodzież. Przez ten czas powstało wiele nowych grup, zwłaszcza w drugiej warstwie168, między nimi towarzysze uchodźcy z prowincji i grupa towarzyszy niemieckich. Została również stworzona pierwsza warstwa, jeszcze większa od przedwojennej. Ma ona wielkie perspektywy na wzrost i stanie się przyszłością snifu. Musieliśmy również zająć się pracami, które w normalnych czasach nie były przez nas podejmowane: kąciki dziecięce i komitety młodzieżowe. Z ich powodu przeprowadziliśmy kurs dla wychowawczyń dziecięcych, które potem rozdzieliliśmy między domami169. Zorganizowaliśmy również kursy edukacyjne dla towarzyszy, którzy nie mieli żadnej możliwości uczenia się poza uczęszczaniem do szkół ludowych. Kurs zimowy obejmuje: hebrajski, jidysz, literaturę żydowską, historię powszechną i żydowską, nauki przyrodnicze i geografię. Drugie osiągnięcie to zespół madrichów z drugiej warstwy; do niego należą towarzysze, którzy w przyszłości będą musieli przejąć dowództwo nad grupami. Trzecią pozytywną rzeczą w pracy kulturalnej było drugie seminarium wojenne, w którym wzięli udział jedynie warszawscy towarzysze i które jeszcze bardziej zmniejszyło braki wśród madrichów170.
[12] Co trzy tygodnie odbywa się zebranie i apel całej warstwy. Z najważniejszych spośród nich warto jest podkreślić imprezę chanukową pierwszej warstwy i dwa zebrania drugiej warstwy poświęcone jubileuszowi Mendele Mojchera Sforima i powstaniu lutowemu171.
Teraz rozpoczyna się nowy okres z nowymi problemami, stojącymi przed nami w związku z nowymi prześladowaniami wymierzonymi w Żydów. Pojawia się głównie kwestia zorganizowania pomocy dla uchodźców, a potem odtworzenia zniszczonych snifów z galilów i włączenie ich do naszego snifu. Do zadań w najbliższym czasie należy przede wszystkim letnia hachszara. Z wiosną w snifie zostanie rzucone hasło: „Snif na hachszarę”. Przygotowania w pełni.
A.M.H.172
