282 Inerleche Korespondenc
i włoskiego urzędu ds. emigracji w Warszawie. Żaden z planów nie powiódł się839i tylko straciliśmy wiele czasu i energii w okresie, który może był najodpowiedniejszy na nielegalną aliję. W lipcu 1940 roku wysłaliśmy dwóch ludzi, aby sprawdzili granicę. Plan ten się nie powiódł840. W październiku 1940 roku, w wyniku podjętej przez walne zebranie Centrali decyzji, aby znów rozpocząć nielegalną aliję, swoją pomoc zaofiarował Szlomo C.841 Po dwóch tygodniach mógł nas poinformować, że szczęśliwie dotarł na Słowację, urządził po słowackiej stronie granicy punkt przerzutowy w miejscowości Bardejov. Poinformowaliśmy o tym towarzyszy w Turcji, Jugosławii, Szwajcarii i Grecji. Wszyscy – częściowo z zastrzeżeniami, częściowo bez – radzili zrobić ten krok i obiecali pomoc również w przyszłości. Wtedy poinformowaliśmy o tym pozostałe części Hechaluc i zorganizowaliśmy siatkę w Warszawie, Krakowie i Nowym Sączu842. Po tym, jak zwróciły się do nas inne części Koordynacji, wtajemniczyliśmy i je w sprawę. Aliję tę przeprowadzaliśmy do 22 czerwca 1941 roku i na tym próby się skończyły.
Spytacie o rezultaty? Granicę przekroczyło około 40 ludzi (ze wszystkich organizacji). Trzeba jednak również pamiętać o tym, jak wiele granic gett musieli przejść, zanim doszli do prawdziwej granicy. A także o tym, że Żydom zabroniono mieszkać w pobliżu granicy. Po tej stronie granicy wpadło w ręce Niemców 8 towarzyszy. Po stronie słowackiej – 6. Ku naszej radości wszyscy wyszli z tego cało. Tylko jeden członek Akiby843 padł ofiarą śmiercionośnej niemieckiej kuli w drodze do granicy. Cześć niech będzie jego pamięci!
Los Żydów na Słowacji jest wam znany. Części z naszych towarzyszy udało się przekroczyć granicę węgierską. Mimo iż mieli certyfikaty, żaden z nich nie zdołał dokonać alii. Wojna rosyjsko-niemiecka, która w tym czasie wybuchła, opóźniła sprawę. Tylko jednemu jedynemu towarzyszowi, który przyspieszył swoje przybycie na Słowację (z pomocą Meryna), udało się wyemigrować do Erec.
Organizacja pracy młodzieży
Żeby zorganizować pracę w Gubernatorstwie, odnaleźć osłabione placówki, przygotować pierwsze seminarium i centralne narady placówek, przygotować ludzi do alii i hachszary, żeby rozprowadzić różnego rodzaju materiały drukowane – przeprowadzono w ciągu 3 lat 700 wizytacji w miastach, miasteczkach, placówkach i punktach hachszary. Do roku 1940 przeprowadzono 250 wizytacji (według raportu czerwcowego posiedzenia aktywu). Do stycznia 1941 roku przeprowadzono 450 wizytacji.
