326 „Słowo Młodych”, nr 5 [8]
kwucowej. Dlaczego wszystkie te próby się nie powiodły? A jeśli nie spaliły na panewce, dlaczegoż znaczenie ich dla społeczeństwa stoi ciągle pod znakiem zapytania? Trudno uwierzyć, by członkowie komun innych narodów byli mniej wyposażeni w pionierskie zalety aniżeli nasi chalucowie, by brak im było tych silnych popędów ideowych, które nami kierują. A przecież. Komuny te upadły z powodu społecznej izolacji i odosobnienia.
Oderwały się od prądu życia i stanęły same na nowej drodze. Społeczeństwo nie było odpowiedzialne za ich los, a te znowu nie czuły więzów łączących je z narodem.
Kwuca palestyńska winna przeto wykształcić poczucie łączności i wspólnoty, wiążące ją z społeczeństwem, z jego morzem boleści i cierpienia. Jest ona zjawiskiem społecznym, a nie tylko moralno-narodowym. Innymi słowy: dążenia etyczne i kulturalne zamienia kwuca w posłannictwo socjologiczne, w poczuciu jedności z współczesnym ruchem socjalistycznym.
* * *
Opór przeciw przyjęciu definicji socjalistycznej wyrósł na niwie silnego, wewnętrznego przeciwstawienia się kwucy socjalizmowi ortodoksyjnych marksistów. Istotnie żywie [s] zasadnicze przeciwieństwo pomiędzy kwucą a prymitywną ideologią marksistowską. Kwuca nasza, jako objaw woluntariuszostwa, nie mogła pogodzić się z pojęciem, iż ślepe moce i obiektywne czynniki rozwoju ustalają losy życia, że „liebenswürdige Entwicklungstendenz”106jest władna sprowadzić panowanie socjalizmu. Bunt kwucy przeciw temu pojmowaniu objawił się w powiedzeniu: Już dziś można i należy rozpocząć osobistą realizację przyszłości.
Przyznać trzeba, że przesłanki współczesnego socjalizmu nie są już identyczne z wspomnianym wyżej prymitywnym poglądem. Zrozumiano [25] wreszcie, że „tendencja rozwojowa” nie jest tak „liebenswürdig”, że bez wewnętrznej świadomości i skondensowanej woli, socjalizm nie zostanie urzeczywistniony. Niejednokrotnie zachodziły możliwości częściowej realizacji. Nie wykorzystano ich z powodu braku należytego przygotowania materiału ludzkiego, pozbawionego woli socjalistycznego czynu.
Uzdolnienie pokolenia do realizacji socjalizmu, rozwinięcie świadomości jednostki, wykorzystanie możliwości natychmiastowego urzeczywistnienia – oto hasła, które z dnia na dzień zdobywają sobie w ruchu socjalistycznym coraz większą popularność.
Drugą sprzecznością, jaka zdaniem wielu zachodziła między kwucą a ruchem socjalistycznym, była różnica między zmechanizowaną narodowością, realizującą swe zadania środkami formalnymi i ekonomicznymi, a jednostką, dla której centrum zainteresowań stanowią zasadnicze wartości ludzkie. Dziś i tu nie można mówić już o sprzeczności.
