334 „Słowo Młodych”, nr 6–7 [8]
kraju doprowadzi armię hitlerowską do stanu, w jakim znajdowała się armia napoleońska na tym samym szlaku. 3) Chcąc uniknąć błędu napoleońskiego, armia niemiecka, po nieudanej ofensywie, cofnie się może poza Bug, i przygotuje się do ponownego uderzenia na wiosnę przyszłego roku; ale taki krok poderwałby wiarę narodu w niepokonalność własnej armii i przygotowałby teren pod fermenty we własnym kraju. Wszystko to sprowadza się do jednego wspólnego mianownika: zguba Niemców nieunikniona. Uratować ich od zguby mogłoby tylko szybkie i definitywne zwycięstwo na froncie wschodnim, które by musiało nastąpić w najbliższych trzech tygodniach. Bieg wypadków przemawia jednak przeciw takiej ewentualności.
Alianci nie wykluczają jeszcze innej możliwości. Oto może się Niemcom udać szybkie przedarcie (jeszcze przed nastaniem zimy) poprzez tereny wszelkie [s] do krajów nietkniętych wojną i z bogactw słynnych. Mogą oni po zajęciu Ukrainy, opanowaniu wybrzeża Morza Czarnego, okupacji terenów [4] [leżących] międ[zy Morzem C] zarnym a Kaspijskim dostać się do krajów Blis[kiego i Ś]rodko[wego Wsch]odu, między innymi do Indii – perły posiadłości bry[tyjskich. W] tym wyp[adku] osiągnęliby to, co do prowadzenia długotrwałej [wojny jes]t potrzeba[…]ab123, naftę i złoto.
[Prze]widując t[o nie]bezpieczeństwo, Anglia i ZSRR okupowały Iran124, [odcinając] tym samym Niemcom drogę ewentualnego pochodu do wyżej wymie[nionych] krajów. Tereny Iranu stanowią również naturalny pomost między a[…]a ZSRR, który umożliwi dostarczenie Rosji Sowieckiej świeże[go materi]ału wojennego i wyćwiczonego żołnierza. Prasa niemiecka przyję[ła ten a]kt „angielsko-rosyjskiego gwałtu” z wielkim oburzeniem. Najbar[dziej obu]rzyła ją ta iście „hunnowska taktyka” wkroczenia do obcego kra[ju bez wy]powiedzenia wojny. Dla Niemców bowiem, wszelkiego oblicza, czy [to cesa]rskich czy hitlerowskich, jest to przecie rzecz niepraktykowana, [barbar] zyńska, wręcz zgrozą przejmująca…
Tyle na wschodzie.
A na zachodzie i w środkowej Europie poczciwi Niemcy również nie zaznawają spokoju. W Jugosławii dotychczasowe sporadyczne walki partyzanckie przemieniły się w powstanie obejmujące coraz szersze kręgi. Całe [Cza]rnogórze125jest w posiadaniu powstańców, skąd też oni dość częste czynią [wy]pady, niszcząc to, co okupantom może pożytek przynieść. Nie lepiej dzieje się w Norwegii i w Belgii, gdzie akty ciężkiego sabotażu nie należą do rzadkości. Francja, mówiąc językiem prasy niemieckiej,
