Wstęp XXXIX
ich wywołanie spada na wszystkie mocarstwa imperialistyczne, niezależnie od tego, które z nich pierwsze wszczęło kroki wojenne”128.
Dror powstał w 1938 r. z połączenia organizacji Hechaluc Hacair (hebr. Młody Pionier) i Frajhajt (żyd. Wolność). Hechaluc Hacair był organizacją istniejącą w Polsce od połowy lat dwudziestych. Początkowo działał w ramach ruchu Hechaluc i miał stanowić jego zaplecze kadrowe. Pracował z dziećmi, podczas gdy ruch chalucowy, skupiony na obowiązku hachszary i alii, angażował młodzież dorosłą lub bliską dorosłości. Natomiast Frajhajt istniała od 1926 r. jako młodzieżówka partii Poalej Syjon-Prawica. To reformistyczne skrzydło poalejsyjonizmu wyodrębniło się jako osobna partia w roku 1920. Odrzucało ono rewolucyjną drogę do socjalizmu, skłaniało się do szerokiej współpracy z partiami lewicy i nastawione było krytycznie do praktyki bolszewickiej. Poalej Syjon-Prawica zachowywała znaczny dystans wobec Międzynarodówki Komunistycznej, co stanowiło główny punkt sporny z lewym skrzydłem poalejsyjonizmu (a element wspólny z Hitachdut i Gordonią), i przystąpiła, podobnie zresztą jak Bund, do antybolszewickiej Socjalistycznej Międzynarodówki Robotniczej, powołanej w Hamburgu w 1923 r. W porównaniu z propozycjami teoretycznymi Gordona nawiązujące do myśli Bera Borochowa Poalej Syjon-Prawica i Frajhajt, a następnie Dror, zachowywały więcej sympatii dla pojęcia klasy społecznej (choć odrzucały teorię walki klas i marksistowską ortodoksję) i bardziej akcentowały internacjonalistyczny wymiar myśli lewicowej. Bezwzględnemu przekreśleniu dziedzictwa galutu podziemny już Dror przeciwstawił subtelne próby zachowania doświadczeń żydowskiej przeszłości podejmowane przez Icchaka Kacenelsona – przede wszystkim w esejach poświęconych twórczości Bialika i Mendele Mojchera Sforima.
W czasie wojny stosunek Droru do Związku Radzieckiego był krytyczny, choć nienaznaczony tak silną niechęcią jak w wypadku Gordonii. Inaczej niż Gordonia, i w sposób zbliżony do Haszomer Hacair, pisał Dror o samej wojnie, widząc w niej starcie „interesów kolonialnych […] imperializmów”129, a Tuwia Borzykowski dodawał w numerze pierwszomajowym: „błąd popełniają ci socjaliści, którzy łączą nadzieje socjalizmu ze zwycięstwem którejkolwiek ze stron w teraźniejszej wojnie imperialistycznej”130(docenił to zresztą cytowany wcześniej „Neged Hazerem”, odnoszący się z dużo większą życzliwością do publikacji Droru niż do gazet Gordonii – choć upomniał Dror za krytykę polityki radzieckiej).
Wywodzący się z Droru chaluce, którzy wyjechali do Palestyny i podjęli działalność osadniczą, utworzyli zrzeszenie kibuców Hakibuc Hameuchad (hebr. Zjednoczenie Kibuców), pozostające wobec Droru w tej samej relacji, co Chawer Hakwucot do Gordonii, czy Kibuc Arci do Haszomer Hacair. Dror utrzymywał podczas wojny kontakt z czołowym działaczem Hakibuc Hameuchad Icchakiem Tabenkinem131. W zbiorach
