344 „Słowo Młodych”, nr 6–7 [8]
a kapitałem, lecz walka między twór[cz]ości[ą a] pasożytnic[twem]. Nie kapitał jest rzeczą główną, nie [on] jest źródłem sił y, nie w nim leży [sz]częście i sens życia. Główną rzeczą jest tworzenie.
Tak samo ma się rzecz ze stosunkiem naszym do innych narodów i krajów, w których naród nasz jest rozproszony. I w krajach diaspory muszą synowie naszego narodu pracować. Pytają się: jaką rolę ma odegrać syjoni[zm] w diasporze lub też – jaki jest jego stosunek do pracy w teraźniejszości. I w diasporze celem syjonizmu jest przemiana narodu na społeczność pracującą i twórczą. A i tam główną rzeczą jest tworzenie, nie kapitał. Żyjemy wśród narodów i nie umiemy się z nimi porozumieć ani nawiązać z nimi ludzkich, życzliwych stosunków. Przez pracę i twórczość nauczymy się poznać do głębi naturę ich kraju i zrozumieć ich ducha. Przez własną zaś pracę i twórczość nauczymy się poznać własnego ducha.
Stąd wynikają postulaty, jakie wolno nam stawiać narodom. Nie żądamy od nich specjalnych praw, żądamy od nich praw ludzkich, praw, których nas pozbawili; przede wszystkim zaś – prawa do tego, b y być narodem pracującym i twórczy m. Spoczywa na nich moralny obowiązek, by wpływem swym nam dopomóc do odzyskania naszej ziemi – rozumie się, bez naruszenia praw Arabów i innych mieszkających w niej narodowości; mają też moralny obowiązek umożliwienia Żydom, w ich krajach mieszkającym, pracy twórczej, zwłaszcza pracy na roli i innej pracy zarobkowej.
Nie ma obawy, by przywiązanie do ziemi w krajach diaspory nie osłabiło związku między Żydami a Palestyną. Naród żywy i twórczy zdolny jest do tego, by soki żywotne czerpać z własnych korzeni, a korzenie te tkwią w ziemi palestyńskiej. Żywy naród żydowski będzie związany z Palestyną, bo wiecznie istnieć będzie wzajemne oddziaływanie między korzeniami a gałęziami, między Palestyną a Żydami mieszkającymi w innych krajach. Także między narodem żydowskim a innymi narodami będzie wyraźne oddziaływanie wzajemne i im silniejszą i bogatszą kto posiada indywidualność, tym lepiej potrafi drugiego zrozumieć. Jeżeli tedy sami posiądziemy osobowość żywą, pracującą i twórczą, lepiej też zrozumiemy innych i większą im korzyść przynosić będziemy. I nie korzyść jednostronną, lecz korzyść za korzyść, korzyść obustronną.
Taka jest droga naszego odrodzenia i wyzwoleni a. Innej drogi nie mam y. Gdybyśmy nawet chcieli wstąpić na drogę przemocy, nie mamy przecież mocy. Nasza siła leży w duchu, nie w duchu oderwanym, lecz w duchu żywym, pracującym i twórczym. Siłą twórczości i kultury wrócimy do życia, siłą twórczości i kultury odzyskamy naszą ziemię. Nie z łaski narodów, lecz własną sił ą, odrodzeniem naszej osobowości przez ziemię i naszej ziemi przez osobowość.
* * *
Daj do przeczytania ludziom zaufany m! [14] Syjonizm a socjalizm
Najważniejszym zagadnieniem, które rozwiązać usiłuje ruch młodz[ieży] chalucowej jest: jaki istnieje związek między procesem realizacji so[cja]lizmu a między
