„Słowo Młodych”, nr 8 [8] 387
jak i przed jej wystąpieniem ruchy robotnicze wszystkich krajów walczących przygotowały i w dalszym ciągu przygotowują przyszłą klęskę hitlerowskiej inwazji325.
Ad 4. – Od pierwszej chwili powstania nazizmu socjaldemokracja twierdziła i twierdzi nadal, że: walka z hitleryzmem, to walka o socjalizm. Na nieszczęście nigdy Komintern tej prostej prawdy zrozumieć nie chciał, czy też nie mógł. Wychodząc ze swego słynnego założenia, że „im gorzej tym lepiej” nie chciał on, w decydującej dla demokracji i socjalizmu chwili stworzyć w Niemczech wspólnego z socjaldemokracją frontu dla zwalczania szerzącej się tam fali faszyzmu326. W chwili wybuchu obec[15]nej wojny jasnym było dla ruchu robotniczego świata, że [walk a] z armiami hitlerowskim i, to [walk a] o wolność i socjalizm. Jasnym też [było, że wcześ]niej czy później Związek Radziecki [zosta]nie przez nazizm zaatako[wany.] Dlatego też nie ulegało wątpliwości, że robotni[k fran]cuski, angielski, polski, norwe[ski, grec]k i, serbski, belgijski i inny [, gdzie]kolwiek on walczył – czynił [to rów]nież w obronie całości ZSSR. Wł[aśnie] Komintern i jego wielbiciele, [rzuciw]szy hasło „rewolucyjnego” defetyzmu, zdradzili masy walczące o wolność, oddając przy tym Związkowi Radzieckiemu niedźwiedzią przysługę.
Eg.-
Przed nową deklaracją
(Z okazji 24 jubileuszu deklaracji Balfoura)
Spośród wszystkich ruchów, jakie kiedykolwiek nurtowały w społeczeństwie żydowskim [s], ruch syjonistyczny był jedynym, który kwestię żydowską postawił przed wszystkimi narodami świata jako kwestię międzynarodową. Dziś, w trzecim roku wojny obecnej, to stwierdzenie nie podlega już żadnym dyskusjom, albowiem stało się jasne, że w okresie prześladowań Żydów w Polsce, Ukrainie, w zajętych przez Niemców krajach bałtyckich, w Rumunii, Czechosłowacji i Francji – jednym słowem – wszędzie, gdzie stąpa butne żołdactwo „Nowej Europy”327– kwestia żydowska przestała być specyficzną i charakterystyczną dla jednego danego kraju, lecz treść jej stała się jednolita dla wszystkich krajów naszej diaspory europejskiej. Kwestia żydowska dlatego stanowi kwestię międzynarodową, bo w e wszystkich krajach Żydzi znajdują się w tej samej mniej lub więcej sytuacji pariasów społecznych. Winna jest między innymi wadliwa struktura społeczeństwa żydowskiego w krajach diaspory, struktura, która niczym czerwona chusta na byka działa na domorosłych antysemitów ludności autochtońskiej. Wystarczy rzec, że nawet w Argentynie, gdzie skutkiem
