402 „Słowo Młodych”, nr 8 [8]
Gloria, gloria Duci!380
A tymczasem w getcie rzeka życia płynie do morza śmierci. Rwące jej fale posuwają się cicho, a w tempie coraz bardziej przyspieszonym, staczając się po równi pochyłej naszego bytu ekonomicznego. Porywają w swój szybki, opętańczy bieg ludzi, którzy wczoraj jeszcze na ulicy zachwalali pierwszorzędną jakość swojej nędzy, proponując przechodniom kupno „micwy” za dwa grosze; pociągają za sobą masy żebraków, którzy głosem z ochrypłych gardzieli śpiewali arcywesołe pieśni o tym, że nie chcą umrzeć śmiercią głodową („nie chcę oddać bonu381…”); wciągają w swój bieg ludzi usytuowanych, którzy przeleżawszy kilka dni w gorączce tyfusowej zdecydowali się „ochotniczo” na wyprowadzkę na drugi i lepszy świat…
Przybądź, Führerze, do getta warszawskiego382. Na twoją cześć odbędzie się u nas w dniu 15 listopada defilada, jakiej świat jeszcze nie widział. My, Żydzi, umiemy się radować – a dzień ten jest wszak dniem naszego wielkiego święta383!
[28] Przed Twoimi oczyma przedefilują tysiące i dziesiątki tysięcy cieni, które wstaną z grobów, by Cię godnie uczcić. Przemaszerują przed Tobą w papierowych szatach śmiertelnych, a nieme ich usta wołać będą zew twojej armii:
– Z nami bądź, Wodzu, z nami od dziś aż po wieki wieków!
A gdy przeminie defilada, zbiorą się ci wszyscy, którzy żyją w skrajnej nędzy i rozpaczy, którzy nagie ciała i spuchnięte kończyny wystawiają na mroźne powiewy listopadowe, zgromadzą się, by Ci pokłon złożyć i podziękowanie za to, że jeszcze żyją. A gdy spojrzysz na dzieci, które w starców się przemieniły w ciągu kilku miesięcy, to duma napełni po brzegi Twoje wielkie serce, bo oto urzeczywistniło się Twe hasło:
– Niech się bieg życia szybko toczy!
A ja, sługa Twój pokorny, stojąc na uboczu, złożę Ci przysięgę:
– Nigdy Ci tego nie zapomnę, Führerze!…
POD ZNAKIEM SYJONU
Kiedy nadejdzie czas i potomność przywoła przed sąd historii władców obecnego reżimu, który zamknął ludność żydowską w gettach, pozbawiając ją wszelkich możliwości życia i rozwoju, zechcą się oni oczyścić z wszelkich zarzutów winy; zrzucić ją na barki samorządów żydowskich. Bowiem fikcja tych samorządów, stworzonych przez władze niemieckie, jest dość udana: getto podlega własnemu rządowi żydowskiemu.
