„Słowo Młodych”, nr 9–10 [8] 429
walki o swój byt i zdobycie władzy; jedynie jego kompletna jedność i skojarzenie się z masami ludowymi da gwarancję końcowego zwycięstw a. Obecna wojna nie była więc i nie jest długo wyczekiwaną szansą historyczną dla proletariatu międzynarodowego, lecz kataklizmem, z powodu którego spłynęły morza niewinnej krwi robotniczej i który opóźnił normalny rozwój ludzkości na jeszcze kilkadziesiąt lat co najmniej. Znów więc nie rewolucja socjalna będzie ostatecznym grabarzem kapitalizmu, lecz permanentna walka mas robotniczych ze swoimi ciemiężcami aż do zupełnej likwidacji wyzysku i różnic klasowych – oto jedyna i konieczna droga socjalizm u.
V. Rewolucja socjalna i szczęśliwość całej ludzkości
Do czerwca roku 1941 Rosja Sowiecka, kraj eksperymentu socjalistycznego, był dla całego świata hermetycznie zamknięty. Sprawozdania różnych odwiedzających ten kraj żurnalistów i polityków były przeważnie subiektywne. W zależności od kierunku politycznego, reprezentowanego przez odwiedzającego ZSSR, Rosja Sowiecka raz to przedstawiała się w barwach jaskrawych i brakło wprost miejsca dla hymnów pochwalnych, innym znów razem została przedstawiona jako państwo samych niedorzeczności i ogólnego barbarzyństwa. Dopiero wojna niemiecko-sowiecka, okupacja terenów rosyjskich przez wojska niemieckie i, co za tym idzie, bezpośrednie zetknięcie się z sowiecką rzeczywistością, dało nam możność stwierdzenia istotnego stanu rzeczy tamże.
Na podstawie tych zaobserwowań da się stwierdzić, co następuje:
1. Wielkie są sukcesy rządu komunistycznego w dziedzinie tworzenia kultury i cywilizacji w Rosji.
2. Nikłe są osiągnięcia rządu komunistycznego w dziele realizacji socjalizmu w kraju.
Jeśli chodzi o punkt pierwszy, to bez wątpienia każdy musi przyznać, że znajdująca się w stanie ogólnego zacofania Rosja carska, przemieniła się nie do poznania w przeciągu ostatnich, dwóch dziesiątek zaledwie, lat. Z wielkim rozmachem dokonana rozbudowa miast i wsi rosyjskich, nowoczesne autostrady w miejscu carskich gościńców, [po]tężny przemysł, szkoły, teatry, biblioteki – oto zdobycze Sowietów na terenie Rosji.
Ale przemiany takie z nie mniejszym niż w Rosji powodzeniem [zostały w tym sa]mym czasie dokonane w faszystowskich Włoszech. Od rządu komunisty[cznego spodziewaliś][21]my się, prócz tych osiągnięć, wielkich przemian w życiu społecznym Rosji. Spodziewaliśmy się po nim, że uciemiężony od wieków robotnik rosyjski i, doznawający przez setki lat wszelkich „rozkoszy” niewolnictwa, chłop rosyjski zostanie wreszcie zupełnie wyzwolony. Spodziewaliśmy się ujrzeć w wolnym państwie socjalistycznym ludzi wolnych.
Lecz reżim komunistyczny, który wyzwolił chłopa i robotnika spod panowania szlachty i możnych panów rosyjskich, nałożył na nich jarzmo biurokratycznych funkcjonariuszy partii komunistycznej. Systemy pracy akordowej, tak gorąco zwalczane przez ruch socjalistyczny we wszystkich krajach świata, znalazł [s]460w Rosji Sowieckiej swe zastosowanie pod maską tak zwanego stachanowizmu461. Jeszcze dziś, aczkolwiek
