470 „Słowo Młodych”, nr 11 [8]
kształtują oblicze i charakter administracji angielskiej w znacznie większej mierze niż Wysoki Komisarz596 i Naczelny Prokurator.
Waga tego zagadnienia nie wynika tylko z okoliczności, że w obecnej koniunkturze politycznej zależą losy naszej pracy w Palestynie od ścisłego kontaktu z angielską administracją. Przez rozwiązanie tego [25] problemu będą rozstrzygnięte sprawy597o znaczeniu bardziej ogólnym. Współpraca żydowsko-angielska w Palestynie nie jest ograniczona z góry pewną ilością lat lub okresem jednego pokolenia. Mniemam, że współpraca ta jest natury zasadniczej. Stwierdzenie to dodaje wagi całemu zagadnieniu.
Pamiętajmy także o tym, że z biegiem czasu wracają z Palestyny do Anglii setki urzędników starających się wpłynąć na opinię publiczną, w oczach której uchodzą za znawców stosunków palestyńskich i zagadnień syjonistycznych. Nie możemy w żadnym razie pozostać obojętni wobec faktu, że ludzie ci mogą stać się [i] przyjaciółmi, i szerzycielami nienawiści598do naszego dzieła.
Anglik zawsze darzyć będzie zaufaniem książkę w rodzaju „Palestine Notebook” Ashby’ego599, majora w służbie Jego Królewskiej Mości.
III
Zachodzi przeto pytanie, czy powinniśmy się ograniczyć do uświęconego stwierdzenia antyżydowskiego i antysyjonistycznego charakteru urzędników angielskich. Zdaje mi się, że sprawa ta nie jest bynajmniej tak prosta. Jeśli chodzi o stosunek do Żydów i do syjonizmu, można urzędników angielskich podzielić z grubsza na trzy kategorie. Do pierwszej kategorii należy zaliczyć około 10% Anglików zatrudnionych w administracji. Są to ludzie obdarzeni wysoką kulturą umysłową, wnikliwi i inteligentni, zdolni zrozumieć i ocenić ideały narodowe i społeczne. Urzędnicy ci zajmują przeważnie wyższe stanowiska. Niektórzy z nich przybyli do Palestyny obznajomieni uprzednio z kwestią żydowską i ożywieni sympatią dla poczynań syjonizmu, inni znów problemy te poznawają dopiero w kraju, w bezpośredniej [26] konfrontacji z życiem.
