472 „Słowo Młodych”, nr 11 [8]
analogiczny do wyżej wspomnianych. Wystarczy przeczytać sprawozdania i listy pani Gertrudy Bell607, byłego członka rządu w Iraku, aby zdać sobie sprawę z proarabskich prądów, nurtujących angielską administrację.
Trzecia kategoria obejmuje, jak wskazuje statystyka, trzy czwarte wszystkich palestyńskich urzędników. Rekrutuje się ona głównie z urzędników średnich i niższych608stopni. Do tej grupy należy zaliczyć oficerów i podoficerów policji, urzędników poczty, inżynierów wydziału robót publicznych, pracowników wydziału zdrowotnego itd. Odgrywają oni bardzo poważną rolę w życiu politycznym kraju. Kierownik poczty na przykład decyduje o tym, czy język hebrajski jest w jego urzędzie równouprawniony faktycznie, czy też tylko formalnie. Niższy urzędnik może zakazać pochodu609na grób Szymona Sprawiedliwego610. Inżynier z wydziału robót publicznych, zatrudniając robotników żydowskich, przyczynia się w pewnej mierze do zmniejszenia bezrobocia. Angielski sędzia miał do rozstrzygnięcia sprawę: kto ponosi winę za krwawe rozruchy jaffskie w roku 1921 – Żydzi czy Arabowie? Masa drobnych i średnich urzędników, zatrudnionych w administracji, nie ma elementarnych wiadomości o żydostwie i syjonizmie. Kwestia żydowska zupełnie ich zresztą nie obchodzi. Cele i zadania żydowskiej imigracji i kolonizacji są im nieznane, a stosunek ich do dzieła syjonistycznego – obojętny. Nie są także uprzedzeni do nas. Być może, że w pewnym stopniu działają pod wpływem antysemickich instynktów. Wszyscy ci, którzy uważają, że tylko Anglicy, mieszkańcy przedmieść londyńskich, mogą być posądzeni o antysemityzm, muszą z przykrością stwierdzić, że większość palestyńskich urzędników rekrutuje się z drobnomieszczańskich środowisk „przedmieścia” i prowincji. Nie można jednak stwierdzić611, że podlegają oni zbytnio wpływom antysemickim. I tu leży punkt ciężkości całego zagadnienia. [28] Znaczna część tych urzędników przybyła do Palestyny, powodowana tymi samymi pobudkami, które skłoniły innych, by udać się do Iraku względnie do Rodezji. W pierwszym okresie ich pobytu w kraju zajmują oni stanowisko neutralne, wyczekujące, badając nowy, nieznany im dotąd teren działania. Są oni najzupełniej obojętni wobec stron, mimo formalnej grzeczności, jaką okazują w stosunku do „krajowców” podczas wykonywania swych obowiązków. Poglądy ich i zdania wahają
