Wśród uczniów klas wyższych w ogóle istniała tendencja przechodzenia do szkół z językiem wykładowym rosyjskim (ze względu na brak wyższych uczelni z językiem wykładowym żydowskim i panujący język rosyjski w urzędach i życiu ogólnopaństwowym de facto).
Ilustracja
Kolno — woj, białostockie. Istniały 3 szkoły, jedna z nich z językiem wykładowym żydowskim. Uczniowie klas wyższych, których stosunkowo do ogółu uczniów było mało i ich rodzice starali się o zmianę języka wykładowego (ze względów czysto oportunistycznych) na rosyjski. Władze szkolne chciały im iść na rękę. Z zasadniczych względów postawiły jednak sprawę na ogólnym zebraniu rodziców (po uprzednio przeprowadzonej agitacji). Ogólne zebranie jednak nie zgodziło się na zmianę języka wykładowego.
Ilość szkół, typy
Ilość szkół z językiem wykładowym żydowskim uzależniona była od ilości ludności żydowskiej w danej miejscowości. Szkoły żydowskie istniały po miastach i miasteczkach.
Przykład — w rejonowym mieście (ludności żydowskiej około 15 000) były 3 szkoły żydowskie (1 średnia i 2 półśrednie, odpowiadające szkołom powszechnym).
Zawodowe szkoły
Zawodowych szkół z językiem żydowskim nie było, nie było ich także z językiem polskim i białoruskim.
Zgodnie z rozporządzeniem z 10 lutego 1940 r. zostały utworzone tzw. rezerwy pracy. Młodzież w wieku 14-17 lat stawała do komisji poborowej i [była] posyłana do szkół rzemieślniczych i fabrycznych na koszt państwa. (Każda miejscowość miała kontyngent młodzieży, którą musiała corocznie do szkół dostarczyć. Kontyngent większy był dla kołchozów).
Ring. I, nr 73.
Oryginał, rkps, jęz. poi.
K. 6, s. 1-6.
For. 210*145 mm, ołówek kopiowy (tekst sporządzono w ARG).