98 Część I. Dziennik Abrahama Lewina [8]
kobietom. Urząd Pracy zaczął wydawać karty pracy zatrudnionym kobietom. Do tej pory żydowskie kobiety zostawiali w spokoju. Co oni zamierzają? Mówi się, że Urząd Pracy chce mieć 20 000 żydowskich kobiet do prac polowych. Systematycznie na ulicach przeprowadzane są łapanki, z pomocą żydowskiej policji. W nocy wyciągali z łóżek, a dziś po południu łapali na ulicach. Coraz to nowe ofiary dla niemieckiego molocha i nowe możliwości dla żydowskiej policji.
Szmugiel toczy się dalej, bez względu na wielu straconych i zabitych w ostatnich tygodniach. To prawda, że nie w takiej formie jak wcześniej. Dziura w murze na Nowolipiu róg Przejazdu została zamurowana, ale ludzie szmuglują ponad wysokim na ponad
2,5 metra murem. Wszyscy mamy przed sobą czarny ponury obraz, który dławi i dusi aż do rozpaczy i szaleństwa.
Kiedy pojawi się jutrzenka nowego początku, tego tak gorąco upragnionego i wytęsknionego zbawienia świata?
[20] Środa, 8 lipca 1942 r.
Pomoc nie nadchodzi. Brakuje nam już tchu i cierpliwości. Wiadomości polityczno-strategiczne są bardzo smutne, deprymujące. Niemcy są nad Donem i zajęli Woroneż, stupięćdziesięciotysięczne miasto i ważne centrum przemysłowe, duszę i serce Rosji251. Inwazja barbarzyńców spycha wszystko w głąb kraju i zajmuje coraz to szersze terytoria. Co będzie z „Matuszką Rasiją”252? Czy zostanie rozdeptana pod buciorami zbójeckich band [państw] Osi?
W getcie jest tymczasem spokojnie. Po masowej rzezi z poprzedniego tygodnia póki co mordercy zaprzestali swoich czynów, chociaż dziś opowiedziano mi, że na Krochmalnej miała tej nocy zostać zastrzelona trzyosobowa rodzina: mąż, żona i dziecko. Mąż był tragarzem i szmuglował.
Relatywny spokój jednak również przeraża. Serce jest niespokojne. Czy nie planują dla nas nowych dekretów? Nowego b[…]b?
Po takim długim i bogatym w tragedie doświadczeniu któż by tak nie myślał. Nadal ma miejsce łapanie do obozów pracy. Dzisiejszej nocy znowu wielu Żydów
zabrano z łóżek. Coraz to nowe i nowe ofiary. Głównie wśród młodych.
O 100 rozstrzelanych aresztantach mówią, że w więzieniu werbowali ochotników do obozu pracy na Okęciu koło Warszawy. Bardzo wielu aresztantów się zgłosiło. Wybrano najzdrowszych i najładniejszych spośród nich. Między rozstrzelanymi znalazł się jeden, który odsiedział jedynie 5 dni za przeciwstawienie się policji. Żaden aresztant nie miał pojęcia, że prowadzą ich na śmierć. Byli przekonani, że jadą do obozu pracy.
10 policjantów wiedziało jednak, dokąd ich wiozą: powiedziano im otwarcie, że muszą zapłacić własnym życiem za czyny całej żydowskiej policji. Mówią, że do końca trzymali się dzielnie. O jednym z nich opowiadają, że przed odprowadzeniem na śmierć oddał koledze swój złoty zegarek z prośbą, aby przekazał go jego żonie i synkowi. Prosił, aby powiedzieć żonie, żeby opowiedziała dziecku, w jaki sposób zginął ojciec, żeby
