RRRR-MM-DD
Usuń formularz

Dzienniki z getta warszawskiego

strona 210 z 476

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 210


196 Wstęp w podwarszawskich Babicach pod pretekstem nieprzestrzegania rozporządzeń okupanta. Wśród nich znaleźli się m.in. funkcjonariusze Żydowskiej Służby Porządkowej.

Gutkowski komentuje także sytuację polityczną – wydarzenia na froncie wschodnim oraz położenie aliantów w Afryce i na Bliskim Wschodzie. Duże wrażenie robi na nim audycja radiowa nadana przez BBC w czerwcu 1942 r. Dzięki raportom docierającym z okupowanej Polski zachodni politycy i społeczność międzynarodowa otrzymali szczegółowe informacje dotyczące nie tylko liczby zamordowanych, lecz także metod eksterminacji całych społeczności żydowskich w różnych rejonach kraju.

Opublikowany dokument składa się z dwóch części – pierwsza zawiera materiały z kolekcji YIVO Institute for Jewish Research, druga pochodzi ze zbiorów Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie.

Górny (1908–1943)

Drugim tekstem, w którym znajdują się dokumenty pochodzące z kolekcji YIVO, są fragmenty dziennika Jechiela (Chila) Górnego5. W „Oneg Szabat” wraz z Herszem i Blumą Wasserami oraz Eliaszem Gutkowskim zajmował się ewidencjonowaniem archiwaliów i kopiowaniem dokumentów. Spisywał także i opracowywał relacje. Ponadto jest on autorem „Spisu druków”6oraz ewidencji tzw. listów kaliskich7. Górny opracowywał materiały w języku żydowskim i po polsku – pozostawił po sobie ponad

70 dokumentów. Jest też autorem dzienników, których fragmenty były rozproszone po pierwszej części Archiwum Ringelbluma.

Opublikowany dziennik obejmuje okres od końca maja 1942 do końca stycznia 1943 r. i stanowi najdłuższy dokument w tym tomie. W codziennych krótkich zapiskach znajdują się przede wszystkim notatki dotyczące bieżących wydarzeń w getcie. Niektóre mają tytuły, inne oddziela tylko linia. Górny skrupulatnie notuje liczby zamordowanych, daty i okoliczności śmierci konkretnych osób, w miarę możliwości starając się zidentyfikować imię lub nazwisko ofiary. Podaje także szczegółowe informacje dotyczące selekcji w szopach i liczby robotników zabranych na Umschlagplatz. Opisuje uliczny handel i związany z nim szmugiel, pracę na niemieckich placówkach oraz problem zaopatrzenia w getcie, a zwłaszcza wszechobecny głód.