Część I. Dziennik Abrahama Lewina [2] 15
został wyrżnięty…”. Umawiam się z moim znajomym, że odwiedzę go za kilka dni, i idę dalej.
Po przybyciu na moją ulicę, na Nowolipie5, znów spotkałem znajomego Żyda, który opowiada mi wiele smutnych nowin, zaczerpniętych z listów. Oto one:
1. W Zduńskiej Woli6, w ubiegłe święto Purim, złapano dziesięciu Żydów i zmuszono, aby inni Żydzi powiesili ich w rynku na dziesięciu szubienicach.
2. To samo wydarzyło się również w Łęczycy, znajdującej się w tymże okręgu. (To samo miało miejsce podobno również w Bieżuniu7).
3. W Izbicy8, lubelskie, wysłano wszystkich miejscowych Żydów w liczbie 500. Na ich miejsce sprowadzono 1000 czeskich Żydów. Ci ostatni przywieźli ze sobą kufry pełne rzeczy.
Jehuda Halewi9powiada: „Kielichu goryczy, dość! Daj wytchnąć!
Plagami swymi przepełniłeś już bowiem ciało me i duszę!”10. Doprawdy, nieco za wiele jak na jedne pół godziny. Warszawa, czwartek, 26 marca 1942 r.
[tłum. z j. żyd. Adam Rutkowski]
ARG II 251a (Ring. II/174), ARG I 512 (Ring. I/1052)
Opis: ARG II 251a – oryg., rkps (Ś*), atrament, j. żyd., 141×222 mm, k. 2, s. 2. ARG I 512 – odpis (3 egz.), rkps (U*), ołówek, j. żyd., 145×218, k. 9, s. 9. Druk: BŻIH 1956, nr 3–4, s. 169–170; A. Lewin, A Cup of Tears, s. 61–62. Edycja na podstawie oryg., k. 2, s. 2.
8.04.1942, Warszawa-getto. Abraham Lewin, Dziennik 2.
[1] Niemcy i Niemcy…
Jedna z moich znajomych, która mieszka przy ulicy Krochmalnej, opowiedziała mi o następującym autentycznym zdarzeniu, którego sama była świadkiem jednego z minionych dni. Jak wiadomo, na ulicy Krochmalnej nie stoi jeszcze do tej pory mur, jest tu jedynie ogrodzenie z drutów. Siłą rzeczy tu odbywa się największy szmugiel w całym getcie. W pewnym momencie, kiedy moja znajoma stała przy oknie, które wychodzi dokładnie na druciane ogrodzenie, zauważyła, jak drut podnosi się, a ze
