302 Część II. Dzienniki z getta warszawskiego [13]
Charakterystyczne jest, że policja, nie patrząc i nie licząc się [z konsekwencjami], brała również kaleki, [jak] sLamę346(Zilberberga)347z Łodzi.
8 VII [19]42 [r.]
Już znowu zastrzelono szmuglerów. Podczas przełażenia przez płot na Krochmalnej zastrzelono 12 osób, wśród nich dwóch Polaków. Zostali tak, zawieszeni na murze.
8 VII [19]42 [r.]
Godzina 8:50, wieczór. Na rogu Nowolipia i Karmelickiej bieganina. Z daleka pokazuje się czarne auto z Pawiaka.
W powietrzu słychać strzał. Kobieta, która właśnie przebiegała, pada w kałuży krwi na ziemię. Jest późno. Zabrała ją policja.
10 VII [19]42 [r.]
Z Białej Rawskiej przyprowadzono dzisiaj grupę 800 Żydów wypędzonych stamtąd. Ci wypędzeni nie byli tamtejszymi obywatelami. Do ich wypędzenia znacznie
przyczyniła się Żydowska Gmina.
[1]348 10 VII [19]42 [r.]349
Z mojego notatnika
(via Kalisz–Drohiczyn350)
…Miasto jest już za nami. Oddychamy trochę lżej, przeszło niebezpieczeństwo, że zostaniemy złapani i, razem z całymi grupami Żydów, wysłani gdzieś w nieznanym kierunku.
Na ulicy jeszcze ciepło, chociaż jest już 16 listopada [1939 r.]. Rano, kilka minut po dziewiątej, przybywamy na dworzec kolejowy.
…Są tu już zgromadzone duże tłumy Żydów z paczkami, paczuszkami i plecakami na grzbietach.
Wszyscy czekają, są bardzo zdenerwowani i niecierpliwi, co chwila patrzą na zegar ścienny i przez okna wyglądają pociągu do Warszawy, rzucają spojrzenia na żandarma stojącego przy wyjściu, [2] i chcą z jego oczu, które są schowane pod głębokim hełmem, odczytać jego nastrój. Żydzi już noszą żółte łaty, zarządzenie pojawiło się wczoraj po południu351.
