„Biuletin”, nr 3 (13), luty 1941 [1] 85
W połowie stycznia został wprowadzony system kartkowy na chleb, według którego przydzielane będzie 8 deko chleba dziennie. I tego też nie udaje się dostarczyć na czas. W wyżej wspomnianym sprawozdaniu mówi się również, że połączenia komunikacyjne są w całości albo częściowo przerwane i zaraz pierwszego dnia, kiedy został zaprowadzony nowy system kartkowy, nie można było w większej części Madrytu rozdawać chleba, ponieważ nie dostarczono mąki. W ogóle sytuacja żywnościowa Hiszpanii nie jest dobra. W roku 1940 Hiszpania miała 2,5 miliona ton pszenicy w porównaniu z 1939 r., kiedy żniwa dały 4,5 miliona ton. Nie ma skąd sprowadzać pszenicy. Anglia nie przepuszcza [towaru] drogą morską, ponieważ nie jest pewna, czy nie dostanie się on w ręce wroga.
W takiej sytuacji zrozumiałe jest, że w Hiszpanii zaczyna wrzeć. W przemowie, którą na początku stycznia 1941 r. wygłosił przewodniczący Falangi322i minister w hiszpańskim gabinecie [Pedro] Gamero del Castillo323, powiedział on: „Bardzo wiele kręgów, które pomogły wygrać wojnę domową, muszą zrozumieć, że wtedy wypełniły one swoją ostatnią polityczną służbę. Dla Hiszpanii w dniu dzisiejszym może istnieć tylko program Falangi. Każdy falangista musi troszczyć się, aby partia była zwarcie i jednolicie prowadzoną mniejszością, i aby rewolucja trwała tak długo, aż państwo hiszpańskie przybierze postać Falangi” („Frankfurter Zeitung” z 21.01.[19]41).
Ostatnio wypłynął na światło dzienne interesujący epizod w sprawach wewnętrznych Hiszpanii. W 1931 roku, kiedy król Alfons XIII324musiał opuścić kraj, nie abdykował on formalnie. Jednak nawet w kręgach monarchistycznych, do których należał również generał Franco, nie udało mu się przekonać, aby myśl monarchistyczna przetrwała. Ostatnio w porozumieniu z hiszpańskimi kręgami rządowymi formalnie abdykował i w Rzymie, gdzie przebywa, opublikował [4] manifest, w którym odstępuje tron swojemu synowi Juanowi325.
W armii również nie wszystko jest w porządku. W wyżej wspomnianym artykule w „Das Reich” piszą: „Bardzo dobrze wiadomo, że korpus oficerski pochodzi z różnych warstw i w armii jest dokładnie tyle samo politycznych odcieni, jak wśród opinii publicznej. Wynika z tego jasno, że nie wolno uważać armii za czynnik jednolity politycznie”.
Sytuacja zewnętrzna Hiszpanii jest nie lepsza niż wewnętrzna.
Gen. Franco sercem jest z państwami Osi. Po upadku Francji chciał, aby Hiszpania, zanim przystąpi do wojny, została „państwem nietoczącym wojny”, na wzór Włoch. Ale w ciągu kilku ostatnich miesięcy sytuacja się zmieniła. Nie tylko wewnętrzne trudności przeszkadzają Caudillo326otwarcie przystąpić do państw Osi, ale również klęski Włoch,
