„Biuletin”, nr 4 (14), marzec 1941 [1] 111
zabitych z powodu tych ciosów. We [wspomnianych] autobusach ludzie byli tak stłoczeni, że w tłumie dusili się na śmierć. W Działdowie wywiezionych wtłoczono do samochodów ciężarowych i także tam niektórzy ludzie się udusili. Przy zamykaniu drzwi pojazdów ludzie byli kłuci bagnetami. Podczas rewizji w Działdowie ludziom zrabowano wszystko, co ze sobą mieli. Część tłumu ze strachu przed biciem sama wyrzuciła te parę złotych, które mieli przy sobie. Wszyscy zostali bez ubrań, nadzy, bez grosza przy duszy. Z ogólnej liczby płockich Żydów około 250 osób zginęło od strzałów, stłoczenia w samochodach i pociągach, jak też z powodu pobicia. Resztę rozesłano po mniejszych miasteczkach w okręgu radomskim i kieleckim. Tysiąc płocczan, które przybyło do okręgu radomskiego odesłano w ciągu kilku dni na furmankach do okręgu częstochowskiego. W Ko[…] Żydzi i chrześcijanie bardzo serdecznie przywitali nieszczęsnych wypędzonych. Jednak za kilka dni rozesłano ich do małych miasteczek wokół Tomaszowa. Wielu wypędzonych rozchorowało się i pozostało leżąc, w miasteczkach392.
Tak samo jak z Płocka wypędzono Żydów z Bodzanowa, Nowego Dworu, Wyszogrodu393i wysłano do okręgu częstochowskiego394.
[5] Wypędzenie z innych miejsc.
Do Kielc przybyło 1000 Żydów, którzy wypędzeni zostali z Wiednia. Każdy otrzymał po 40 zł na drogę. Pozwolono im zabrać bagaż podręczny. 1000 wiedeńskich Żydów zostało wywiezionych do miasteczek w powiecie opatowskim. W Rawie Mazowieckiej i Staszowie oczekuje się jeszcze 3000 Żydów z Wiednia. Do Warszawy przybyło kilkuset Żydów wypędzonych z Bydgoszczy i Gdańska. Także w okręgu lubelskim przybyli Żydzi z Wiednia. Z samego Lublina kilka tysięcy Żydów wypędzono do małych miasteczek.
Z Przytyku (okręg radomski) wypędzono całą społeczność. Polakom dano [na drogę] po 50 zł na osobę. Żydom odliczono z tego wszystkiego zaległe podatki. Wypędzenie odbyło się ze względów militarnych (dokładniej o tym poniżej w Kronice polskiej)395.
Tyfus plamisty i antysemityzm.
W „Litzmannstädter Zeitung” z 19 marca 1941 ukazała się notatka o walce z tyfusem plamistym, jaką prowadzą oddziały zdrowotne w Warszawie. Przeprowadzone zostały szczepienia, a „poza tym rozpoczęliśmy 10 marca wielką akcję propagandową pod hasłem: Żydzi, wszy, tyfus plamisty. Akcja ta ma po pierwsze za zadanie polepszać stan higieniczny społeczeństwa polskiego, a po drugie wzmocnić antysemityzm w społeczeństwie polskim”.
