„Biuletin”, nr 5 (15), kwiecień 1941 [1] 133
Front bałkański.
Niemcy rozpoczęli wojnę przeciw Jugosławii od propagandy strachu o prześladowania mniejszości niemieckiej w Jugosławii. Kłamstwom tym zaprzeczył nawet przedstawiciel mniejszości niemieckiej w Jugosławii, dr Lieben477. Wysłał on już stosowne pismo do prasy niemieckiej i do radia w Grazu478. Rozumie się, że hitlerowcy to przemilczeli.
Ante Pavelić479, którego Hitler uczynił przywódcą „niepodległego i oswobodzonego” kraju chorwackiego, jest włoskim agentem. Swego czasu zorganizował on zamach na króla Aleksandra480i żył przez cały czas za granicą z zasiłku Mussoliniego.
Krążą pogłoski, że Mussolini był przeciwny atakowi na Jugosławię, lecz Hitler postawił go przed faktem dokonanym.
Hitler wciągnął do wojny bałkańskiej Bułgarię, obiecując jej Macedonię. Także Węgry dały się wciągnąć. Premier węgierski [Pál] Teleki481, nie chcąc ulec naciskowi Hitlera, popełnił samobójstwo. Premierem został [László] Bárdossy482, który wraz z nacjonalistyczną kliką idzie na smyczy Hitlera.
W ciągu dwóch tygodni trwania wojny bałkańskiej Niemcy zajęli miasta jugosłowiańskie leżące na równinach (Belgrad, Zagrzeb, Lublana, Nisz483, Skopje) i Saloniki w Grecji. Włosi wchodzą do Jugosławii wzdłuż brzegu Morza Adriatyckiego. Serbowie i Grecy stawiają zażarty opór w górach. W Grecji toczą się ciężkie boje między Niemcami i angielskim korpusem ekspedycyjnym. Straty niemieckie są bardzo duże. W górach, na złych drogach, nie są oni w stanie przeprowadzić tak szybko operacji wojennych. Angielskie bombowce czynią wielkie spustoszenie w ich szeregach. Anglicy silnie bombardują Bułgarię, szczególnie stolicę, Sofię, oraz niemieckie militarne punkty wsparcia. Kampania niemiecka w Grecji natrafia na znacznie większe trudności niż w Jugosławii.
Stany Zjednoczone. Generał [Harold] Johnson484pisze o pomocy dla Anglii: „Ameryka prowadzi już wojnę z Niemcami. Nie strzelamy tylko dlatego, że polityka nam jeszcze na to nie zezwala”. Ambasador niemiecki w Waszyngtonie485rozesłał cyrkularz
