„Biuletin”, nr 9 (19), 10 sierpnia 1941 [1] 165
Na froncie fińskim bez zmian. Walki toczą się koło Petrozawodska559. Jest małe prawdopodobieństwo, by oddziałom fińsko-niemieckim udało się przedrzeć na Leningrad, teren jest bowiem bardzo ciężki (jeziora, rzeki, lasy).
Front północny został zatrzymany w rejonie jeziora Pejpus560. Ponieważ na frontach północnym i środkowym Niemcy nie mogą niczego istotnego osiągnąć – z wielkimi siłami rzucili się na front południowy. Atak idzie na Kijów i Odessę. W tym rejonie trwają gwałtowne bitwy. Rosjanie stawiają zaciekły opór. Niemcy prowadzą atak na Kijów z trzech stron. Bitwy trwają koło Białocerkwi, Korostnia, Czerkasów i Żytomierza561.
Walka partyzancka na tyłach frontu pogłębia wielkie trudności Niemców. Partyzanci napadli na miasto Łuck562(30 kilometrów od dawnej granicy rosyjskiej). Wycięli niemiecki garnizon, spalili wszystkie niemieckie magazyny żywnościowe i zanim przybyły niemieckie posiłki, partyzantom udało się wycofać. Nocą obstawiają oni drogi, napadając na niemieckie samochody i motocykle. Burzą mosty. Podpalają lasy, gdzie znajdują się niemieccy żołnierze.
Niemcy bombardują Moskwę, lecz bez wielkich sukcesów. Nie powiodły się ich próby bombardowania Leningradu. Lotnictwo sowieckie bombarduje systematycznie rumuńskie obszary naftowe.
Z neutralnych źródeł informują, że dowódca niemieckiego korpusu ekspedycyjnego w Afryce, generał [Erwin] Rommel563, został przeniesiony na front wschodni, by wraz z generałem [Siegmundem] Listem564kierować operacjami wojennymi. Za to generał [Wilhelm] Keitel565i [Walther] Brauchitsch566zostali odsunięci od kierownictwa.
