188 „Biuletin”, nr 11 (21), 10 września 1941 [1]
Angielskie związki zawodowe prowadzą działalność w najściślejszym kontakcie ze swą partią polityczną, z Labour Party. Sowieckie związki zawodowe – z rosyjską partią bolszewicką. Zatem stworzenie wspólnego komitetu rosyjskich i angielskich związków zawodowych z pewnością odbyłoby się za zgodą wyżej wymienionych partii politycznych.
Trzeba pamiętać, że w międzynarodowym ruchu socjalistycznym Anglicy odgrywają obecnie główną rolę.
Gdyby stworzenie wspólnego komitetu, o czym zadecydowała konferencja Trade Unions, było pierwszym krokiem do zlikwidowania podziału w szeregach międzynarodowego ruchu robotniczego, byłby to ten promień słońca, który oświeciłby dzisiejsze okropne i pełne strachu życie.
Japonia.
Od wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej na pierwszym planie uwagi światowej po raz kolejny pojawiła się Japonia. Dziś jeszcze nie można stwierdzić z całą pewnością, w jakiej mierze Japonia spełni nadzieje, które pokłada w niej Oś.
Jaką siłę reprezentuje Japonia na swych własnych terytoriach?
Silnie umocowana na kontynencie azjatyckim, w Korei i Mandżurii, a znacznie słabiej na północy i przy brzegach Chin, Japonia pozostała jednak przede wszystkim imperium morskim. Japońska flota handlowa i wojenna zajmuje trzecie miejsce wśród flot morskich na świecie. Pomimo to flota handlowa licząca 5 milionów ton ledwie może obsłużyć własne imperium wyspiarskie, a flota wojenna jest o 1/3 słabsza od amerykańskiej. Zadania floty japońskiej są jeszcze utrudnione tym, że Japonia odczuwa silny brak kilku jej najważniejszych surowców. Porzucając w 2. połowie XIX wieku izolacyjną, nastawioną na byt wewnętrzny, politykę zagraniczną, Japonia dopiero w XX wieku rozpoczęła budowę wielkiego przemysłu, by stać się hegemonem i móc wyżywić gwałtownie rosnące własne społeczeństwo. Posiadając bardzo mało bogactw naturalnych, Japonia jest skazana na obce surowce. Najostrzej daje się odczuć brak wełny i bawełny, których brak całkowicie, [poza tym] niklu, nafty, kauczuku, których produkcja krajowa pokrywa ledwie 3 procent zapotrzebowania, oraz żelaza, którego własna produkcja pokrywa tylko jedną piątą zapotrzebowania. Niedostatek wyżej wymienionych surowców jest o tyle niebezpieczny, że znajdują się one we wrogich, anglosaskich państwach. Ameryka dysponuje naftą, rudami żelaza oraz bawełną, co jest podstawą najważniejszej gałęzi japońskiego przemysłu, to jest przemysłu tekstylnego. Anglia dysponuje australijską wełną, [6] kauczukiem i cyną z Malagi600, indyjskim żelazem, bawełną z Egiptu. [Dzięki] swym portom, Hongkongowi i Singapurowi, tak jak Ameryka w Kanale Panamskim, Anglia kontroluje japoński import z innych krajów. Japonia sama nie daje sobie rady także z produkcją samochodów, samolotów i maszyn. Export z Japonii, przeważnie jedwabiu, zależny jest od łaski głównego odbiorcy, Ameryki, która szykuje się do samodzielnej produkcji, wyrabiając dobrej jakości sztuczny jedwab. Tymczasem bezowocne pozostają japońskie próby uniezależnienia się od Stanów Zjednoczonych poprzez poszukiwanie surowców
