480 „Za Naszą i Waszą Wolność”, nr 3 (12), maj 1942 [4]
znowuż czekają na cud na jakieś całkowite załamanie się wszystkich stron wojujących, jak ZSRR, tak i Niemiec, jak również i Polski, aby na ich zgliszczach i gruzach zbudować gmach wolnej i zjednoczonej Ukrainy.
Słowem: wśród Ukraińców panuje całkowity chaos, kompletna dezorientacja ideowa i wielkie przygnębienie polityczne, jak nigdy dotychczas. Śpiewa też cała wschodnia Małopolska najświeższy szlagier o tym jak „oswobodziciel” Hitler przywiózł ze sobą „żydowską nędzę, polskie pieniądze, ukraińską milicję, niemiecką Galicję”. Narzekają też chłopi ukraińscy, że Niemiec ich nabrał, „obdurył”1340.
A trzeba przyznać, że mają rację, bo ich niemiłosiernie nabrał. Okupant hitlerowski zdziera ze wsi ukraińskiej skórę żywcem, rabuje i zabiera do ostatniego jajka i ziarno, wygładza miasta, łapie i wysyła młodzież na roboty rolne do Niemiec albo na sowiecką Ukrainę, bije, obraża, maltretuje chłopa i miejskiego Ukraińca przy każdej sposobności i bez żadnego powodu.
Naturalnie, że Hitler zdaje sobie sprawę z płonącej dla niego „miłości” narodu ukraińskiego. To też im bardziej stosunki wzajemne oziębiają się, tym bardziej czyni niemiecki okupant wszelkie starania, by uratować utraconą pozycję przez masowe wyniszczenia Żydów.
Dywersja antyżydowska ma dwojaki cel, po pierwsze ma ona zwrócić uwagę Ukraińców na Żydów przez odgrzewanie ochłodzonego dania, sławetnego „rizaty Żydiw”; po drugie nastraszyć samych Ukraińców (no i Polaków): „siedźcie cicho i nie ruszajcie się, w przeciwnym razie – czeka was ten sam los co Żydów”. Istotnie ma też ta groźba swą głębszą przyczynę: przecież Wschodnia Małopolska jest najbliższym tyłem hinterlandu1341 ukraińskiego odcinka wschodniego frontu wojennego, gdzie nie wszystko dzieje się po myśli Führera [11] i jego natchnienia. Stąd te ustawiczne „streng verboten”1342 i terroryzowanie ludności ukraińskiej i polskiej widokiem przelanej krwi żydowskiej.
Pogrom i akcje niszczycielskie utraciły [trochę] ze swej atrakcji nie tylko wśród żołnierzy niemieckich, gdzie mnożą się wypadki otwartego wyrażenia współczucia i okazania pomocy ofiarom bestialstwa hitlerowskiego, ale i również wśród mas ukraińskich. Chłop ukraiński sprzedaje ukradkiem Żydom żywność, której nie chce oddać za darmo Niemcowi. W większości swej chłop ukraiński ustosunkował się do Żyda lojalnie i bez poprzedniej zaciętości. Nie biorą go na lep wszelkie afisze o grożących mu zarazach i tyfusach, grożących mu w stykaniu się z Żydami. Największą zarazą dla chłopa jest i pozostaje niemiecki okupant, którego chciałby jak najprędzej się pozbyć. Tylko nieliczna warstwa Ukraińców, zrzeszona we formacjach, na wpół wojskowych i pewna warstwa inteligencji, które wysługują się za „30 złociszów” Niemcom, współdziała z Hitlerem w jego rzeziach żydowskich. Szerokie ukraińskie masy ludowe nie mają obecnie z tym nic wspólnego.
Dlatego też akcja zniszczenia prowadzona jest ostatnio w niebywałym tempie z sadyzmem i zaciętością, dotychczas niespotykaną. Kolumny niszczycielskie rozjeżdżają
