522 „Ojf der Wach”, [nr 1?], 20 września 1942 [7]
Młodsi, silniejsi i aktywniejsi mężczyźni są zaraz po przybyciu oddzielani, oni bowiem w większości przypadków zgłaszają się dobrowolnie, by pójść przynieść wody lub pogrzebać zmarłych. Z nich nikt już nie wraca do obozu. Wszyscy są rozstrzeliwani.
Gdy wiatr wieje w kierunku na Małkinię, na stacji kolejowej w Małkini czuć dokładnie swąd zwłok dochodzący z Treblinki.
[4] Ludność żydowska w okolicznych małych miasteczkach wie całkiem dobrze o losie Żydów w Treblince. Dlatego nie dali się oni załadować do wagonów. Wielu z nich zostało rozstrzelanych na miejscu, kto mógł, ten się ukrył, uciekł. Tak stało się w Węgrowie1430 i w innych miasteczkach.
Takie obozy istnieją 3: jeden w pobliżu Pińska1431 dla ludności wschodniej, jeden w okręgu lubelskim w Bełżcu, a trzeci w Treblince koło Małkini.
Przed każdym przybywającym transportem wygłasza mowę SS-man, który zapewnia, że wszyscy wyjadą na roboty do Smoleńska, Kijowa.
W nocy z 19 na 20 sierpnia1432w czasie bombardowania Warszawy obóz w Treblince po raz pierwszy był zaciemniony. SS-man przemawiał do Żydów i powiedział, że między rządem niemieckim a Rooseveltem zawarty został układ, na mocy którego europejscy Żydzi zostaną wysłani na Madagaskar1433. Już jutro odchodzi pierwszy transport z Treblinki. Wiadomość ta wywołała wielką radość wśród Żydów. Natychmiast po odwołaniu alarmu mordercze maszyny1434 znów rozpoczęły swoją „normalną” pracę.
Hitlerowcy starają się oszukiwać Żydów do ostatniego momentu, nawet na terenie samego obozu. Nie tylko w przemówieniach, lecz nawet napisy i „styl życia” sprawiają tam wrażenie, że Treblinka jest etapem do innego miejsca, do dalszej podróży lub pracy, w każdym wypadku do dalszego życia. SS obawia się próby oporu czy buntu, dlatego w ich akcjach [anty]żydowskich tak wielką rolę odgrywa okłamywanie Żydów.
