„Ojf der Wach”, nr 2, 4 grudnia 1942 [7] 527
W Rumunii podało się do dymisji dwóch ministrów resortów gospodarczych. Aresztowany został i zesłany do obozu koncentracyjnego redaktor największej gazety
„Timpol”. Powodem jego aresztu jest „świadome rozpowszechnianie fałszywych wiadomości”.
Z początkiem października uciekł z Francji do Anglii płk. [François] de la Rocque1448, twórca francuskiego ruchu faszystowskiego. Stawił się do dyspozycji gen. de Gaulle’a. Niecierpliwość uciśnionych ludów osiąga punkt kulminacyjny. W Jugosławii stale trwają walki z powstańcami. Włosi muszą trzymać tam na froncie przeciw gen. [Dragoljubowi] Mihailoviciowi 10 dywizji. Przypominamy, że mija już ponad półtora roku od kiedy Jugosławia została pobita.
W Chorwacji usunięty ze stanowiska został minister wojny, marszałek [Slavko] Kvaternik1449, za to, że nie dość energicznie zwalczał aktywny opór społeczeństwa przeciw okupantowi.
W Danii usunięty został dotychczasowy gubernator wojskowy za zbyt łagodny stosunek do społeczeństwa duńskiego. Na jego miejsce wyznaczony został gen. Heidlberg1450, który ściśle jest związany z gestapo. Między społeczeństwem a resztką duńskiego legionu ochotniczego, który powraca z frontu wschodniego, dochodzi często do konfliktów ulicznych. Lud drwi sobie z nich i przeklina ich. Niemcy chcą mocniej położyć swą łapę na życiu i gospodarce kraju. Rząd i król1451przeciwstawiają się [temu]. Na tym tle doszło do dymisji rządu.
W Norwegii ogłoszono stan wojenny w okręgu Trondheim. Niemcy podali stary powód – liczne akty sabotażu. W Trondheim, gdzie wysadzono stację elektryczną, miały miejsce liczne aresztowania i egzekucje. Gazeta szwedzka „Svenska Morgenblat” pisze w związku z tym: „Niemcy rozstrzelali 20 Norwegów. Na ich miejsce melduje się natychmiast 10 tysięcy, które jest gotowe przysięgać, że nigdy nie podda się brutalnej władzy. Staje się jasne, że całe norweskie społeczeństwo stawia teraz bardziej zdecydowany opór okupantowi niż miało to miejsce przedtem”. W dwóch norweskich miastach odbyły
węgierskiego polityka i wojskowego. Od października 1944 do maja 1945 r. pełnił on funkcję szefa węgierskiego rządu. Lojalnie wspierał Niemców aż do kapitulacji III Rzeszy.
