„Jugnt Sztime”, nr 1, październik 1940 [8] 553
Miłość do ludzi i zjednoczenie narodów są wypisane na naszych czerwonych sztandarach.
[2] Obca jest nam władza jednostki, tak jak obcy jest nam nacjonalizm i szowinizm. Kiedy nadejdzie dzień zwycięstwa, zostaną oswobodzeni bracia i siostry różnych narodów i ras, miast i wsi, a wspólnie z nimi, również my, żydowska młodzież pracy i nędzy. Na gruzach obecnego bezprawia rozbrzmiewa zwycięski marsz ku szczęściu i wolności.
Do tego czasu nie opuszczamy pola walki.
„Kapitalizm niesie ze sobą wojnę, tak jak chmury burzę” ([Jean] Jaurès5).
Wojna i jej perspektywy.
Rozpoczął się drugi rok wojny. Rok, który minął, pełen był straszliwych cierpień: ogień i żelazo siały śmierć i zniszczenie od Bugu po Atlantyk, od bieguna północnego po równik. Zginęły setki tysięcy żołnierzy, zniszczone zostały wielkie bogactwa, miasta zostały zamienione w ruiny, upadły państwa. Płonęły jeszcze ruiny, szosy Europy pełne jeszcze były milionów uchodźców, a już rozpoczął się drugi akt europejskiej tragedii: czarne panowanie hitlerowskiej okupacji. Czechy, Polska, Norwegia, Dania, Holandia, Belgia i Francja – składają się na obraz ogromnych obozów koncentracyjnych. Miliony Europejczyków zamieniono w niewolników, uciskanych i mordowanych przez hitleryzm.
Dopiero co przelewano krew w latach 1914–1918, a świat znowu stoi w płomieniach wojny. Ci, którzy w 1918 roku wrócili z pola bitwy, wierzyli, że jej bezsens i zbrodnie już się więcej nie powtórzą. Ale minione 25 lat znowu pokazały, że burżuazja i jej rządy stawiają egoistyczne klasowe interesy i imperialistyczne apetyty ponad pokojem i dobrem narodów. Pokój wersalski był w rękach Anglii i Francji jedynie środkiem do zapewnienia im panowania na rynkach światowych. Ich strach przed masami ludowymi był wielki i dlatego patrzyli przez palce na japońskie rabunki w Chinach i włoskie w Abisynii6. Angielska burżuazja spokojnie przyglądała się wzrostowi hitleryzmu w Niemczech i terroru wobec niemieckich mas robotniczych. Słynna polityka nieangażowania się pomogła w zduszeniu czerwonej Hiszpanii. Burżuazja zdradziła nawet własne narodowe interesy, nie szkodząc jednak interesom faszyzmu. [Arthur Neville]
