640 „Jugnt Sztime”, nr 8 (11), wrzesień 1941 [8]
społeczno-gospodarczy chaos i nowa wojna światowa. Socjalistyczny ruch robotniczy ma przed sobą szerokie pole do inicjatywy i pracy”.
„Barykada Wolności” z 7 września pisze w artykule „Zawiedzione nadzieje na kontrrewolucję w Rosji” o skomleniu w szeregach hitlerowców i rosyjskich białogwardzistów w związku z zaciętym, bohaterskim oporem rosyjskich mas wobec żołnierzy hitlerowskich:
„Ze szczególną przyjemnością podkreślamy fakt, że faszyści muszą przyznać się z zaciśniętymi zębami do całkowitego upadku na polu walki ideologicznej. Narody sowieckie nie mniej mają do zarzucenia reżimowi Stalina. Ale naród rosyjski ma wystarczająco dużo świadomości politycznej, aby zrozumieć, że nie może wiązać żadnych nadziei ze zwycięstwem Hitlera. Dlatego naród rosyjski walczy tak bohatersko i zaciekle”.
W artykule „Żołnierz-socjalista” pisze „Barykada Wolności”: „Piszemy do was, przyjaciele, którzy związaliście się wojskową dyscypliną i tworzycie socjalistyczne komórki konspiracyjne organizacji wojskowej. Szkolicie się militarnie, aby w odpowiednim momencie móc przeprowadzić akcję militarną. Przeciwko okupantowi idziemy wszyscy razem. Ale nie można zapominać, że wojna musi się skończyć wielkim przewrotem rewolucyjnym i że na drodze rewolucji socjalistycznej stanie nie tylko władza okupanta, ale również siły polskiej reakcji.
W organizacji wojskowej decydującą rolę gra dowództwo. Dowództwo polskich sil zbrojnych składa się niestety prawie w 100% z elementów reakcyjnych. Armia polska w Anglii pod dowództwem Sikorskiego nierzadko jest wychowywana w duchu [6] nacjonalizmu i antysemityzmu. Armia polska w Rosji jest przez endeków wpychana w błotniste bagno pansłowiańskiej frazeologii. W kraju akcja militarna znajduje się w większości w rękach byłych kręgów sanacyjnych.
Bierzemy na siebie solidarność działania tam, gdzie jest to bezwarunkowo konieczne. Musimy jednak oddzielić naszą pracę militarną i jej ścisły związek z socjalistyczno-rewolucyjnym ruchem politycznym.
Żołnierz-socjalista jest zawsze i przede wszystkim żołnierzem rewolucji społecznej”.
List od towarzysza w więzieniu. (Nastroje)
1. Żyje…
„…płonie księżyc na bagnecie strażnika!”150…Pamiętasz, drogi, wielkiego [Aleksandra] Puszkina? Tak lubiłeś ten wers, kiedy jeszcze byłeś „na wolności”…
Teraz, kiedy panuje noc, kiedy jest tak zimno i późnojesiennie, widzę płonący księżyc na bagnecie strażnika Twojego więzienia. Widzę, jak jego białe promienie przeszywają grube mury i Twoje zamęczone, poranione ciało, i słyszę jego jęki. Tak jak Ty nie mogę spać, moje serce płacze razem z Twoim w tę białą, jesienną noc…
A jednak zbieram się na odwagę, aby wysłać Ci drogi, serdeczny prezent, najpiękniejszy kwiat dla Twoich samotnych godzin: Twoją „Gazetę”, Twoją „ulotkę”, Twoje jedyne dziecko żyje! Żyje tak jak Ty we krwi i łzach, żyje jak Ty w tęsknocie i w nostalgii, ale żyje!
Weź je, najdroższy, przyciśnij je do siebie, do otwartej rany na Twoim sercu, pocałuj je bladymi, spragnionymi i zeschniętymi ustami, tym razem ze szczęścia i radości:
