RRRR-MM-DD
Usuń formularz
  • Powrót

Prasa getta warszawskiego: Bund i Cu...

Tytuł:Prasa getta warszawskiego: Bund i Cukunft

Sygnatura: AR tom 16

Opis: Niniejszy tom dokumentów zawiera tytuły prasowe wydawane przez Bund i jego młodzieżową organizację Cukunft w getcie warszawskim w latach 1940–1942. Zaprezentowano tu tytuły i numery pism zachowanych w Archiwum Ringelbluma, uzupełnione o numery i tytuły znajdujące się w innych kolekcjach archiwalnych. Dzięki temu czytelnik otrzymuje zebraną w jednym tomie całą dostępną prasę Bundu wydawaną w języku żydowskim (jidysz) i polskim. Artykuły zawierają informacje dotyczące gettowej codzienności, a także sytuacji Polaków pod okupacją niemiecką, stosunków polsko-żydowskich i działań wojennych. Poszczególne teksty dają możliwość nie tylko poznania stanu świadomości ludzi tamtego czasu, ale też pokazują, jak szybki był wówczas obieg informacji. Zebrane w jednym tomie wszystkie obecnie dostępne numery konspiracyjnej prasy bundowskiej ukazują się po raz pierwszy w języku polskim. Wiele z nich – zniszczonych, rozproszonych po różnych kolekcjach archiwalnych – było dotychczas niedostępnych dla czytelnika, nawet specjalisty. Ich edycja wypełnia istotną lukę w badaniach poświęconych działalności Bundu i jego młodzieżowych organizacji w okresie II wojny światowej.

Autor: Martyna Rusiniak-Karwat, Alicja Jarkowska-Natkaniec

Język: polski

Lokalizacja: Warszawa

Numer: 16

Tom pełnej edycji ARG: 16

strona 730 z 902

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 730


684 „Jugnt Sztime”, nr 1 (14), styczeń 1942 [8]

Z zaciśniętymi pięściami, myśląc o Twoim bolesnym życiu, złożymy teraz przysięgę: Nie samej „zemsty”, nasz Bóg nie jest prymitywnym Bogiem zemsty.

Oczywiście nie wybaczanie, nasz Bóg nie jest ludową aa[…]aa to będzie przysięga wystawienia rachunku, pokwitowania, dla wszystkich, którzy aa[…]aa Ciebie, z innymi, ze wszystkimi ludźmi, którzy walczyli za wolność aa[…]aa te same ręce, które szykują grób dla starego, strasznego aa[…]aa świata, te same czerwone ręce przyjmą aa[…]aa Twoich morderców!

Ponieważ żadne krzywda nie pozostanie nie ukarana. Żaden aa[…]aa żadnego krzyku bólu nie damy zadusić aa[…]aa zebrane, wszystko w odpowiednim czasie aa[…]aa.

aa[…]aa nie został zapomniany aa[…]aa bat, którym bito strajkujących żydowskich robotników, aa[…]aa nie został zapomniany aa[…]aa morderca, który prowadził Hirsza Lekerta, [Stefana] Okrzeję, [Józefa] Mireckiego210 na aa[…]aa tak jak nie zostali zapomniani mordercy Róży Luksemburg211, Karola Liebknechta212 i [Giacomo] Matteottiego. Twoi i moi, nasi i wszystkich aa[…]aa ojcowie i nauczyciele – tak nie zostaną zapomniani mordercy [Mieczysława] Niedziałkowskiego i [Kazimierza] Czapińskiego, [Norberta] Barlickiego i wielu, wielu bezimiennych ofiar i męczenników. Wystawiony zostanie rachunek Twoim mordercom i mordercom Twoich towarzyszy z więzienia, mój towarzyszu w socjalizmie.

Nadejdzie wielki dzień rozrachunku!

Wtedy Ty w purpurowym blasku bohaterstwa będziesz miał roszczenia, a my będziemy płacić.

Za Twoje zamęczone życie, za nasze zbolałe serca, za nasze noce krwi i łez. Do tej chwili śpij spokojnie, zamęczony towarzyszu i przyjacielu!

Nadejdzie dzień rozrachunku!


Młodzież opowiada.

Tak bardzo chcę żyć!

– Dzień dobry Ojzer. Co słychać? Długo się nie widzieliśmy. Co porabiasz? Zamiast odpowiedzi na policzkach Ojzera pojawiają się łzy płynące z jego czar-

nych, głęboko osadzonych oczu.

– Co się stało Ojzer?

[8] – Wybacz mi. Jestem już jak moja mama, przy każdym słowie płaczę. Oj, mój drogi Chaim. Kto mógłby to sobie wyobrazić.

– Co się stało?