Słownik skrótów i terminów częściej występujących w tekście 809
SD została podporządkowana władzom Policji Porządkowej (Orpo).
Sowchoz – państwowe gospodarstwo rolne w ZSRS utworzone z ziemi zarekwirowanej byłym właścicielom ziemskim w wyniku reformy rolnej. Cały majątek sowchozów należał do państwa, a zatrudnieni w nim ludzie mieli status pracowników najemnych.
SS (Die Schutzstaffel der NSDAP, niem. Sztafety Ochronne NSDAP) – powołane w 1925 r. bojówki partii NSDAP, początkowo elitarne, stworzone przez Adolfa Hitlera jako przeciwwaga dla SA. Oddziały SS zatrudniano do przeprowadzania deportacji z gett do obozów zagłady. Tworzyły również załogi obozów koncentracyjnych i obozów zagłady.
Strona aryjska – termin używany przez administrację niemiecką dla części Warszawy znajdującej się poza gettem (określanym jako żydowska dzielnica mieszkaniowa). Termin ten był powszechnie używany również przez Żydów.
Szkoły – szkoły dla dzieci i młodzieży żydowskiej zamknięto 4 grudnia 1939 r., od początku okupacji prowadzono jednak tajne komplety na wszystkich poziomach nauczania. Od jesieni 1940 r. w getcie funkcjonowało jawne szkolnictwo zawodowe na poziomie ponadpodstawowym. Kursy i szkolenia zawodowe organizowane były m.in. przez ORT (Towarzystwo Popierania Rzemiosła i Rolnictwa wśród Żydów) i Toporol (Towarzystwo Popierania Rolnictwa wśród Żydów). Pod przykrywką kursów zawodowych prowadzono też zajęcia na poziomie uniwersyteckim, w tym studia medyczne organizowane przez Radę Żydowską pod nazwą Kursu Przysposobienia Sanitarnego do Walki z Epidemiami. Kursy te, choć często wysoko płatne, były niezwykle popularne, a uczestnictwo w nich zwalniało z obowiązku pracy przymusowej. Zezwolenie na uruchomienie jawnych szkół na poziomie podstawowym uzyskano dopiero w październiku 1941 r. Nowo utworzone szkoły podlegały Wydziałowi Szkolnemu Rady Żydowskiej. Nadzór nad treściami wychowawczymi i wybór języka nauczania należał do patronatów szkolnych. Szkoły te objęły swoją działalnością jednak jedynie około 20% spośród znajdujących się w getcie dzieci.
Szmugiel – przemyt towarów z i do getta. Z getta szmuglowano przeznaczony na sprzedaż przedwojenny majątek jego mieszkańców i produkty wytwarzane w działających na jego terenie nielegalnych przedsiębiorstwach, do getta zaś dostarczano głównie żywność i lekarstwa. Szmugiel przybierał różne formy – od zorganizowanego na wielką skalę, po przenoszenie żywności przez pojedyncze osoby, w tym często przez żebrzące po drugiej stronie muru dzieci. „Wielki szmugiel” – przynoszący ogromne zyski, organizowany razem z Niemcami, Żydowską Służbą Porządkową i szmuglerami polskimi – był powszechnie potępiany ze względu na wystawny tryb życia jego organizatorów, stanowiących elitę finansową getta. Jednocześnie jednak szmuglowana do getta żywność była podstawą jego egzystencji, ratując jego mieszkańców od śmierci głodowej.
Szop – niemieckie przedsiębiorstwo przejmujące mniejsze przedsiębiorstwa żydowskie i produkujące na potrzeby niemieckie. Szopy zaczęły powstawać w getcie warszawskim latem 1941 r. Największy z nich, szop Walthera Többensa, zatrudniał 18 tys. osób.
Toporol (Towarzystwo Popierania Rolnictwa wśród Żydów) – towarzystwo założone w 1933 r., w getcie zajmowało się przede wszystkim szkoleniem rolniczym młodzieży, organizując kursy m.in. gospodarstwa wiejskiego, przysposobienia rolniczego, ogrodnictwa i warzywnictwa.
Transferstelle (niem. Placówka Transferu, Urząd Transferu) – niemiecki urząd kontrolujący od grudnia 1940 r. obrót towarowy między gettem a stroną aryjską. Do maja 1941 r. wchodził w skład Wydziału Przesiedleń (Umsiedlung), potem podlegał Urzędowi Komisarza Żydowskiej Dzielnicy Mieszkaniowej.
