Mówią, że Frank wygłosił przemówienie pełne nienawiści do Żydów831. [Żydzi]
oczekują najgorszego.
Wiadomość o ograniczeniu ilości godzin przebywania Żydów poza murami okazała
się nieprawdziwa. Uważa się, że takie [zarządzenie] wydano tylko na czas pobytu
Franka w Warszawie.
Widziałem dziś taki oto obrazek: uczniowie szkoły im. Konarskiego bili na ulicy
Żydów. Starsi chrześcijanie przeciwstawili się i powstało z tego powodu zbiegowisko. Jest to bardzo częste zjawisko – Polacy reagujący na napaści chrześcijan [na Żydów]. Zjawisko, które nie było spotykane przed wojną.
Frank telegrafował do Czerniakowa, aby Żydzi nie wymyślali tylu represji antyżydowskich, gdyż nie jest w stanie im sprostać.
Chrześcijanie ze Starego Miasta z hrabią Tarnowskim832 [na czele] podjęli akcję
wyłączenia Starówki z getta.
W jaki sposób wstrzymano tworzenie getta w Warszawie: hrabia Ronikier interweniował u odnośnych władz w Krakowie (u Kundta833 z dawnej Czechosłowacji). W pokoju stały cztery fotele. Kundt był oburzony, że ośmielono się interweniować w sprawie Żydów. W pewnej chwili usłyszano westchnienie. To westchnął wielki pies, potem westchnął jeszcze raz i tak zmienił się ciężki nastrój, który panował w wielkiej sali, a brutalne zarządzenie o getcie zostało odwołane834.
Dziś ukazało się rozporządzenie, że Żydom wolno znajdować się poza gettem od
godziny ósmej rano do siódmej wieczorem, jak również w sprawie [obowiązku] ustępowania w zdecydowany sposób miejsca wojskowym przez zejście z chodnika.
Wieczorem widziałem na Zamenhofa taki oto obrazek: jeden [Niemiec] uprzyjemniał sobie czas. Żydzi powiadają, że to ich wcale nie razi, oni już tacy są, chowają się więc do bram.
Zakaz wychodzenia przed godziną ósmą jest ciężkim ciosem dla drobnych handlarzy żydowskich, którzy muszą chodzić po zakupy na przedmieścia.
Zabroniono piekarzom żydowskim wypiekać biały chleb, jest to dotkliwy cios dla
całego zawodu.
Maszyny rzemieślników żydowskich, jeśli nie są w użyciu, zostają rozdzielone.
W „Warschauer Zeitung” zamieszczono sprawozdanie z konferencji lekarzy, która
uznała, że należy jak najprędzej odizolować ludność żydowską od ogółu społeczeństwa przez utworzenie getta.
Dziś krążyła pogłoska, że ukazało się jakoby rozporządzenie o obowiązku noszenia przez mężczyzn aksamitnych czapek; kobiety zaś [mają nosić] chustki.
Dzisiaj wyrzucono Żydów i Polaków z nędznych domków na Powiślu; wyznaczono
trzydniowy termin.
831 Być może chodzi o przemówienie Franka z 12 września 1940 r. dot. całokształtu polityki niemieckiej w GG; zob. Okupacja i ruch oporu w dzienniku Hansa Franka..., t. 1, dok. 45.
832 Być może chodzi o hr. Adama Tarnowskiego (1866–1946), dyplomatę Austro-Węgier, który po I wojnie światowej wycofał się z polityki. W czasie okupacji hitlerowskiej związany był z RGO.
833 Ernst Kundt (1897–1947), Niemiec sudecki, szef Głównego Wydziału Administracji w rządzie GG, w latach 1941–1945 gubernator dystryktu radomskiego.
834 To prawdopodobnie tylko anegdota. W pamiętnikach Ronikiera nie ma o tym wzmianki.
