go stosunkowo szybko. Udał się potem na prowincję i założył 3 czy 4 wytwórnie fałszywych pieniędzy (jedną pod Warszawą), które następnie zadenuncjował.
eOd czerwca (albo lipca) tego roku jest komendantem żydowskiego więzienia.e Jak mówią, w porównaniu z innymi osobnikami tego rodzaju jest człowiekiem o wybitnie złym charakterze, o despotycznych skłonnościach. Podwładni boją się go jak śmierci.
Nap[isano] początek listopada 1941
[7] Opowiadają, że w drugiej połowie października podobno miało miejsce coś
takiego: do dyrektora teatru, grającego w języku polskim1581 przy Nowolipki 52 (jest ponoć neofitą, nazwisko nieznane1582, czołowym aktorem [w teatrze] jest popularny Michał Znicz1583, także neofita), przyszło 6 mężczyzn: wylegitymowali się jako oficjalni współpracownicy żółtych i zażądali 1000 złotych, w przeciwnym razie grozili zesłaniem.
Po dłuższych targach dogadano się, że na razie pójdą sobie do knajpy na jednego
głębszego. Nie upłynęło wiele czasu, a pod knajpę zajechał samochód z umundurowanymi żółtymi. Nie zdążono jeszcze zorientować się, o co chodzi, a już zakuli w kajdanki właśnie tych 6 osobników. Następnie wypili z dyrektorem niejeden kieliszek i zabrali 6 aresztowanych. Okazało się bowiem, że to właśnie on [dyrektor] był faktycznie ich człowiekiem. Niepostrzeżenie zadzwonił po żółtych, którzy natychmiast przyjechali.
O dalszych losach tych 6 osób, jak opowiadają, mieli tak zakomunikować: potrzymają ich 2 miesiące na Pawiaku, a potem wywiezie się ich do Oświęcimia – „gna zagładęg” (tak podobno powiedziano dosłownie żonie jednego z nich).
Nap[isano] początek listopada 1941
ARG I 450/1 (Ring. I/510)
Opis: odpis, mps, j. żyd., 102x146 mm, drobne uszkodzenia i ubytki tekstu, k. 7, s. 7.
Druk: Kronika getta, s. 329–332 (rozdzielone na dwie notatki); Ksowim 1, s. 310–313; Joman 1, s. 326–328.
1–10 listopada 1941
[1]
W pierwszej dekadzie listopada [19]41 wydano zarządzenie, które grozi karą
śmierci Żydom, którzy wyjdą z getta bez przepustek1584. Oto rezultat ostatniego pobytu Franka w Warszawie1585. Zarządzenie to miało pewien, choć nieduży wpływ na ukształtowanie się cen.
1581 Chodzi o „Nowy Teatr Kameralny”, por. s. 280, przyp. 1479.
1582 Dyrektorem teatru był Marek Arnsztajn, por. s. 78, przyp. 467.
1583 Michał Znicz, właśc. Feiertag (1888–1943), popularny aktor, przed wojną występujący m.in. w kabarecie „Qui Pro Quo”. Dokładne okoliczności jego śmierci nie są znane, najprawdopodobniej zmarł w Pruszkowie, gdzie został pochowany.
1584 Rozporządzenie Hansa Franka zabraniające Żydom opuszczania wyznaczonych im dzielnic mieszkaniowych pod groźbą kary śmierci ukazało się 15 października 1941 r. 10 listopada podobne obwieszczenie, w którym zapowiadano karę śmierci również dla osób udzielających Żydom schronienia poza gettem, wydał Ludwig Fischer, szef dystryktu warszawskiego.
1585 W październiku 1941 r., podczas pobytu Franka w Warszawie, sytuację w getcie referowali mu komisarz getta Heinz Auerswald oraz szef Transferstelle Max Bischof.
