strona 465 z 656

Osobypokaż wszystkie

Miejscapokaż wszystkie

Pojęciapokaż wszystkie

Przypisypokaż wszystkie

Szukaj
Słownik
Szukaj w tym dokumencie

Transkrypt, strona 465


Głównym celem polityki tworzenia bloków mieszkalnych było wydanie na
Umschlag ludzi nieposiadających kartek [meldunkowych]1957.


[31]
Fala fikcyjnych ślubów
Synowie z matkami, bracia z siostrami, aby chronić swych najbliższych. Rabini
wydawali ketuby1958, nie oglądając nawet nowożeńców.


eSojusznicy
Zdrada Judenratu i Służby Porządkowej.
Głód i bieda.
Ociężałość naszego społeczeństwa wobec instynktu do życia.
Apele do milczących po tamtej stroniee.
Nieprzygotowanie żyd[owskiej] ludności.
Strach przed zbiorową odpowiedzialnością – strach, aby za każdy akt oporu nie
musiało zapłacić całe społeczeństwo.


[32]
Dzieci
Misje chrześcijańskie wykorzystały cdobrąc okazję, żeby ochrzcić żydowskie dzieci. Wiele klasztorów przyjęło dzieci żydowskie, zwłaszcza dziewczynki, i ochrzciło je1959.


[33]
Umschlag
Każdego dnia odbywały się zarówno na placu, jak i na cmentarzu egzekucje
setek ofiar: starców, słabowitych, chorych. Na ogół takich, którzy nie byli w stanie
wytrzymać podróży do Treblinki. Tak było na początku akcji, później tego zaniechano. Wydaje się, że [Niemcy] obawiali się, aby to nie dotarło do miasta i nie wpłynęło źle na ludność.
Nie posiadam liczby ochotników na Umschlagu, ale wydaje mi się, że było minimum 20 000 ludzi, którzy gnani głodem, rozpaczą, beznadziejnością swej sytuacji, nie mieli sił walczyć dłużej, nie mieli po prostu gdzie mieszkać, bo nie byli w żadnym z szopów i dlatego nie mieli mieszkania (ich mieszkanie przydzielono jakiemuś szopowi) i nie pozostawało im nic innego, jak pójść dobrowolnie na śmierć. ePrzy szacowaniu liczby ochotników nie można zapomnieće […]1960


[36]
Dulag



1957 24 grudnia 1942 r. wydano rozporządzenie przywracające od 1 stycznia 1943 r. powszechny obowiązek meldunkowy na terenie getta; zob. Rada Żydowska w Warszawie, dok. 165.
1958 Ketuba – żydowski akt ślubu spisany na pergaminie.
1959 Por. dok. 186.
1960 Zdanie niedokończone.