18) dr Bornstein [Alfred]
19) Menachem Kohn
20) Samberg [Icchok]
21) Turkow [Jonas]
22) Perle [Jehoszua]
23) Zysze Frydman
24) Falk2191
25) Brandstätter2192
26) Hornsztejn2193
27) Pola Elster2194
29) cadyk z Piaseczna2195
29) Anielewicz [Mordechaj]2196
30) Geller2197
skiego, ŻKN i ŻOB, przywódca organizacji bojowej w obozie w Poniatowej, zginął w akcji Erntefest; zob. Żydowska Samopomoc Społeczna, dok. 228, s. 765.
2191 Izrael (Ignacy) Falk (1904–1996), przed wojną inspektor Związkowej Centrali Inkasowej, członek Cukunftu, następnie Bundu. Od 1 stycznia 1940 r. inspektor AJDC na dystrykt radomski, działacz podziemnego Bundu, w którym odpowiadał za kontakty ze stroną aryjską. Wywieziony do Treblinki we wrześniu 1942 r., zdołał uciec z pociągu i po powrocie do getta wziął udział w powstaniu. Po powstaniu wywieziony do KL Auschwitz i obozów koncentracyjnych w Czechosłowacji,
skąd wrócił w 1945 r. Po wojnie pracował z ramienia Bundu w CKŻP w Łodzi i Warszawie. Był zwolennikiem samorozwiązania się Bundu i emigracji z Polski. Po likwidacji polskich struktur partii opuścił Polskę, mieszkał w Montrealu; zob. Generalne Gubernatorstwo. Relacje i dokumenty, dok. 59; Żydowska Samopomoc Społeczna, dok. 228.
2192 Michał Brandstätter (1888–1943), germanista, nauczyciel, publicysta i redaktor czasopism pedagogicznych („Ogniwa”, „Nasz Ogród”), założyciel żydowskiego gimnazjum we Lwowie, w latach 1921–1939 dyrektor żeńskiego gimnazjum polsko-hebrajskiego w Łodzi, sympatyk ruchu chalucowego. Od grudnia 1939 r. w Warszawie, kierownik Wydziału Personalnego KK (później ŻTOS i ŻSS) oraz nauczyciel w tajnym gimnazjum Tarbutu. W getcie pracował nad książką wspomnieniową o domu swojego ojca, Mordechaja Dawida Brandstaettera (zob. s. 122, przyp. 711). Zginął w czasie akcji styczniowej, rozstrzelany na podwórzu domu przy ul. Zamenhofa, w którym mieszkał; zob. Pisma Ringelbluma z bunkra [w przyg.]; Żydowska Samopomoc Społeczna, dok. 153.
2193 Być może tożsamy z człowiekiem, który jesienią 1940 r. był sekretarzem w Judenracie.
2194 Pola Elster (1911–1944), z zawodu krawcowa, przedwojenna działaczka Poalej Syjon-Lewicy, w getcie należała do jej kierownictwa, uczestniczyła w akcji samopomocy, łączniczka i współorganizatorka ŻOB. Wywieziona w czasie powstania w getcie do obozu w Poniatowej, została stamtąd wydobyta i pracowała nadal w CK Poalej Syjon-Lewicy po aryjskiej stronie w Warszawie. Była zastępcą kierownika referatu do spraw żydowskich w Prezydium Krajowej Rady Narodowej. Zginęła w powstaniu warszawskim jako bojowniczka oddziału Armii Ludowej; zob. Kartki z notatnika Poli Elster, „Nasze Słowo” 1949, nr 7–8, s. 4; Draj – ondenkbuch...; ARG. Getto warszawskie I, dok. 75; ARG. Getto warszawskie II, dok. 45.
2195 Zob. s. 457, przyp. 2177
2196 Zob. s. Wstęp, s. XXVIII, przyp. 68.
2197 Eliezer Geller (1918–1943 lub 1944), absolwent Wyższej Szkoły Handlowej w Łodzi, uczestnik kampanii wrześniowej. Zwolniony z obozu jenieckiego, znalazł się w getcie warszawskim, gdzie kierował syjonistyczną Gordonią i redagował jej polskojęzyczny organ „Słowo Młodych”
