przeprowadzanych w getcie warszawskim w ramach walki z tyfusem. Domy, w których miały miejsce przypadki tyfusu, izolowano, ich mieszkańców umieszczano w kwarantannie, a ich dobytek odkażano. W praktyce działanie takie miało niewielki wpływ na powstrzymanie epidemii, stało się za to źródłem korupcji.
Patronat – najpopularniejsza i podstawowa forma skoordynowanej pomocy społecznej, organizowana samoczynnie lub na zlecenie biur dzielnicowych Żydowskiej Samopomocy Społecznej. W getcie zakładano patronaty nad kuchniami ludowymi, schroniskami dla uchodźców i przesiedleńców czy sierocińcami, by zajmowały się zbiórką funduszy i darów na ich rzecz. Organem koordynującym ich pracę była Centralna Komisja Patronatów, składająca się
z przedstawicieli komitetów domowych.
Pawiak – popularna nazwa więzienia śledczego Policji Bezpieczeństwa i Służby Bezpieczeństwa Dystryktu Warszawskiego przy ul. Dzielnej w Warszawie. Po zamknięciu getta Pawiak znalazł się na jego terenie. Więziono tu m.in. Żydów aresztowanych poza gettem.
Placówki – ośrodki pracy przymusowej znajdujące się na terenie Warszawy, np. w fabrykach czy na stacjach kolejowych. Praca na placówkach była niezwykle wyczerpująca fizycznie, robotnicy byli często narażeni na bicie. Jednocześnie
opuszczenie getta stawało się dla niektórych okazją do szmuglu, a także do podtrzymywania kontaktów ze środowiskami nieżydowskimi.
Poalej Agudat Israel (hebr. Robotnicy Związku Izraela) – ortodoksyjna partia robotnicza, powstała w Łodzi w 1922 r., początkowo jako organizacja afiliowana przy Agudzie, od 1946 r. jako samodzielne ugrupowanie.
Poalej Syjon (hebr. Robotnicy Syjonu) – ruch polityczny łączący ideologię syjonistyczną z socjalizmem, dążący do budowy socjalistycznego społeczeństwa żydowskiego w Palestynie. W 1906 r. powstała partia Poalej Syjon – w Polsce
działała od 1918 do 1950 r. Dzieliła się na odłamy lewicowy (Poalej Syjon-Lewica) i prawicowy (Poalej Syjon-Prawica).
Policja Polska (niem. Polnische Polizei), potocznie zwana policją granatową – formacja podlegająca niemieckiej Policji Porządkowej (niem. Ordnungspolizei, Orpo). Jej członkowie rekrutowali się z funkcjonariuszy przedwojennej Policji Państwowej, zajmowali się przede wszystkim działalnością o charakterze porządkowym, pełnili też straż przy murach getta.
Polska Partia Socjalistyczna, PPS – partia polityczna o charakterze socjalistycznym i niepodległościowym, działająca od 1892 r. W dwudziestoleciu
międzywojennym jedna z najważniejszych partii polskiej sceny politycznej,
działała również w czasie wojny w konspiracji, a potem jawnie do 1948 r.
Preisüberwachungsstelle (niem.) – Urząd Nadzoru Cen, wchodzący w skład rządu GG najpierw jako wydział merytoryczny, później jako część Sekretariatu Stanu. Do jego zadań należała kontrola i odgórne ustalanie cen na rynku GG.
Punkt – potoczna nazwa schroniska dla uchodźców i przesiedleńców. W momencie ich największego napływu do getta warszawskiego, wiosną 1941 r., w getcie funkcjonowało 165 punktów i mieszkało w nich ok. 17 tys. osób. Z braku innych pomieszczeń punkty tworzono w domach modlitwy, kinach czy mieszkaniach prywatnych. Były one nieustannie przeludnione, panowały w nich katastrofalne warunki sanitarne i bardzo wysoka śmiertelność.
Rada Żydowska (niem. Judenrat) – organ administracji społeczności żydowskiej wprowadzony przez Niemców na mocy rozkazu szefa Głównego Urzędu Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA) Reinharda Heydricha z 21 września 1939 r. W zależności od wielkości miasta zasiadało w niej 12 lub 24 członków. Do obowiązków judenratów należał nadzór nad wypełnianiem rozporządzeń niemieckich na terenie gett, w tym dostarczanie robotników do prac
