przymusowych. Każda Rada Żydowska była też odpowiedzialna za zapewnienie porządku w getcie, pomoc społeczną, szkolnictwo i opiekę zdrowotną. Swoje zadania wypełniała przy pomocy bardzo rozbudowanej administracji, podlegała jej też Żydowska Służba Porządkowa. Dla mieszkańców wielu gett Rada Żydowska
stała się symbolem niemieckiej okupacji, w jej składzie znajdowali się jednak również działacze, którzy w ramach ograniczeń hitlerowskich starali się prowadzić jak najefektywniejszą politykę społeczną. Rada Żydowska w Warszawie
składała się z 24 członków, na jej czele stał Adam Czerniaków, a po jego samobójczej śmierci – Marek Lichtenbaum.
Reichsdeutsch (niem.) – osoba posiadająca przed wojną obywatelstwo III Rzeszy lub Wolnego Miasta Gdańska.
Rüstungskommando (niem.) – zakłady zbrojeniowe pracujące na rzecz Wehrmachtu.
Rüstungszentrale (niem.) – Urząd ds. Zbrojenia, ekspozytura Wehrmachtu zajmująca się m.in. nadzorem nad wykonywaniem zamówień dla wojska.
SA (Die Sturmabteilungen der NSDAP, niem. Oddziały Szturmowe NSDAP) – utworzone w 1920 r. bojówki, a następnie oddziały masowej organizacji wojskowej NSDAP.
Sanitaramt (niem.) – Urząd Sanitarny.
Schupo, skrót od Schutzpolizei (niem. Policja Prewencyjna) – część Policji Porządkowej (Ordnungspolizei) w III Rzeszy i GG, działająca w miastach powyżej 5 tys. mieszkańców.
Seuchensperrgebiet, Sperrgebiet (niem. teren zagrożony epidemią ) – obszar wyznaczony przez Niemców w marcu 1940 r. na terenie najgęściej zasiedlonym przez warszawskich Żydów i oznakowany tablicami ostrzegawczymi. W dużej części pokrywał się z terenem późniejszego getta. Niemcy nakazali wybudowanie
wokół niego murów (na koszt Judenratu).
Sicherheitsdienst, SD (niem.) – Służba Bezpieczeństwa III Rzeszy, wywiad polityczny partii nazistowskiej utworzony w 1931 r. w strukturach SS przez Reinharda Heydricha. W 1939 r. podporządkowany Głównemu Urzędowi Bezpieczeństwa Rzeszy (RSHA). Szefami SD byli Reinhard Heydrich (do maja 1942 r.), a następnie Ernst Kaltenbrunner. Placówki SD znajdowały się w każdej większej miejscowości na terenach okupowanych. Ich funkcjonariusze przeprowadzali akcje terroru wobec ludności cywilnej.
Sicherheitspolizei, SP, Sipo (niem.) – Policja Bezpieczeństwa, w jej skład wchodziła Policja Kryminalna (Kripo) oraz Tajna Policja Państwowa (Gestapo). W GG Sipo miała wspólne dowództwo z Sicherheitsdienst.
Służba Porządkowa, SP (też : Żydowska Służba Porządkowa; niem. Jüdischer Ordnungsdienst), zwana również policją żydowską – organizacja oficjalnie podporządkowana radom żydowskim, faktycznie zaś władzom niemieckim. Do zadań SP należało sprawowanie warty przy bramach getta, egzekwowanie przymusu pracy, uczestniczenie w działalności przeciwepidemicznej. Komendantem SP w getcie warszawskim był Józef Szeryński. SP, licząca
1300–2000 funkcjonariuszy, stała się tu stopniowo synonimem korupcji i nadużyć władzy, a jej udział w deportacji mieszkańców getta w lecie 1942 r. do ośrodka zagłady w Treblince był wyjątkowo brutalny. Członkowie SP zostali w większości zamordowani przez Niemców w pierwszych miesiącach 1943 r.
Sonderdienst (niem. Służba Specjalna) – służba policyjna przy administracji niemieckiej GG, powołana przez Hansa Franka w 1940 r., niezależna od władz policyjnych. Członkowie Sonderdienstu brali udział w ściąganiu kontyngentów,
tzw. akcjach likwidacyjnych w gettach, w pacyfikacjach grup partyzanckich.
Sondergericht (niem. Sąd Specjalny) – sądownictwo okupacyjne wprowadzone na terenie GG 15 listopada 1939 r., orzekające głównie
