warszawskich – Komisji Koordynacyjnej Żydowskiego Komitetu Narodowego i Bundu. Bojowcy ŻOB stawili opór Niemcom w styczniu oraz w kwietniu–maju 1943 r. W okresie istnienia getta szczątkowego przeprowadzali działania ekspropriacyjne w getcie i wykonywali wyroki śmierci na kolaborantach.
Żydowska Samopomoc Społeczna, ŻSS – oficjalna organizacja pomocy społecznej dla Żydów w GG, utworzona 29 maja 1940 r. Na jej czele stało Prezydium, którego przewodniczącym był Michał Weichert. Komitety ŻSS powoływano w miastach powiatowych i wydzielonych, a mniejsze delegatury w niemal każdym miasteczku zamieszkanym przez Żydów. Lokalne jednostki ŻSS zajmowały się tworzeniem i zaopatrywaniem schronisk dla uchodźców, sierocińców, domów starców, kuchni ludowych, rozdzielały produkty żywnościowe. Pod szyldem ŻSS działały różne organizacje społeczne i kulturalne, m.in. CENTOS, TOZ, ORT. ŻSS została zlikwidowana 29 lipca 1942 r.; ponownie
powołano ją w marcu 1943 r. jako Jüdische Unterstützungsstelle für das GG (JUS), działała już jednak w bardzo ograniczonym zakresie.
Żydowski Komitet Opiekuńczy Miejski, ŻKOM (też niem. Jüdisches Hilfskomitee, JHK) – warszawski oddział koncesjonowanej przez Niemców ŻSS w Krakowie. W marcu 1942 r. do ŻKOM formalnie wcielono działające w getcie instytucje społeczne, m.in. CENTOS i TOZ.
Żydowskie Towarzystwo Opieki Społecznej (ŻTOS, od października 1940 do listopada 1941 r.), później Żydowska Opieka Społeczna (ŻOS) – organizacja wywodząca się z Komisji Koordynacyjnej Organizacji Społecznych i koordynująca
pomoc społeczną w getcie warszawskim. Choć podlegała ŻKOM w Warszawie,
a w marcu 1942 r. została do niego wcielona, w istocie pozostała niezależna. Pod szyldem samopomocy społecznej działały w getcie liczne organizacje podziemne.
