Wstęp XXI
Bresław miał jeszcze dwójkę współpracowników – niezidentyfikowaną dziewczynę o pseudonimie „Jardena” z gniazda „Tel Amal”, która pomagała w redakcji tekstów komunikatów, oraz Szymona Hellera, który słuchał radia i sporządzał notatki z audycji do dalszego opracowania36. Heller (?–1943) urodził się w Krakowie, ale jeszcze przed wojną przeprowadził się do Warszawy, był członkiem Ha-Szomer ha-Cair. W kwietniu 1943 r. dowodził grupą na terenie szopu Toebbensa i Schulza, zginął 22 kwietnia37.
Melech Neustadt podaje natomiast, że nasłuch radiowy prowadzili także Dawid Nowodworski oraz jego dziewczyna Ryfka Szafirsztejn, z której rodzicami para mieszkała przy ul. Leszno 638, czyli w tym samym budynku, w którym Anielewicz wynajmował pokój od państwa Gleser. Nowodworski i Szafirsztejn mieli posiadać nielegalny aparat radiowy, słuchać zagranicznych stacji i na tej podstawie tworzyć biuletyn, który wydawał Ha-Szomer ha-Cair. Niestety, Neustadt nie precyzuje, jakiego momentu dotyczą te informacje – podaje je jednak przed informacjami dotyczącymi zaangażowania Nowodworskiego w tworzenie kibucu przy ul. Nalewki 23, wydaje się więc, że odnoszą się one do wczesnego okresu39.
Filarami całego przedsięwzięcia byli jednak Bresław i Anielewicz, którzy w trakcie wojny zbliżyli się z Ringelblumem i jego środowiskiem. Było to także wynikiem politycznego sojuszu między Ha-Szomer ha-Cair a Poalej Syjon Lewicą, z którą to partią Ringelblum był związany, a także wielu innych współpracowników „Oneg Szabat”40.
Przed wojną Ha-Szomer nie sympatyzował otwarcie z żadną partią polityczną, po części dlatego, że odrzucał propozycję tworzenia życia politycznego w diasporze, a celem działalności Ruchu było przygotowanie swoich członków do emigracji do Palestyny41. Skąd więc zbliżenie z mocno lewicową Poalej Syjon Lewicą? Już na zjeździe polskich działaczy Ruchu w 1940 r. podkreślano, że los Żydów zależy od zwycięstwa ZSRR, a nie tylko od przyszłości w jiszuwie. Ha-Szomer był wyraźnie lewicowy i antykapitalistyczny – na zjeździe krytykowano np. imperializm brytyjski, wzywano do zaprzestania współpracy z Anglikami i przyjęto orientację prosowiecką42. To właśnie ona, podzielana przez kręgi sympatyków Poalej Syjon Lewicy, była punktem wyjścia do zbliżenia między partiami43. Jak pisał Emanuel Ringelblum:
Należy podziwiać konsekwencję i niezłomność charakteru szomrów, którzy wbrew kołom mieszczańskim, z których sami się wywodzili, wytyczyli własną linię polityczną, linię, która wcale nie była w smak ani ogólnym syjonistom, ani Poalej Syjon Prawicy. Ha-Szomer miał orientację prosowiecką, wierzył w zwycięstwo Związku Radzieckiego i jego bohaterskiej
