„Przegląd Marksistowski”, nr 7 [2] 193
że zostawiano na miejscu mężczyzn zatrudnionych w przedsiębiorstwach niemieckich. Na ogół młodzież wysyłano do Rzeszy, a starszych i dzieci – do Guberni. Wysiedleńcom nie pozwolono nic zabrać ze sobą. Obrabowano wszystkich z gotówki i wszelkich wartościowych rzeczy. Trzymano ich trzy dni bez pożywienia i wody545.
– Również z Zagłębia Dąbrowskiego, wcielonego do Rzeszy, wygnano ostatnio tysiące Polaków do Guberni po poprzednim gruntownym obrabowaniu ich. Wysiedleńcy przeżywali na punktach zbornych straszne katusze546.
– W połowie marca w Lublinie rozgrywały się dantejskie sceny. Całe dzielnice miasta zostały otoczone przez kordon policji niemieckiej i polskiej. Policjanci szli z mieszkania do mieszkania, usuwając wszystkich bez wyjątku Żydów, nie pozwalając im niczego zabrać ze sobą. Akcja ta nosiła wszystkie cechy pogromu. Spogromowanych wygnano do okolicznych miasteczek, skąd po upływie kilku dni pozwolono im wrócić do Lublina. Gdy wrócili, zastali już przygotowane dla siebie – ghetto. Mieszkania ich zostały w międzyczasie doszczętnie obrabowane przez Niemców i zajęte przez Polaków, usuniętych z innych dzielnic miasta547.
– Do ghetta warszawskiego wtłoczono ostatnio dziesiątki tysięcy Żydów wygnanych z mniejszych miast i miasteczek Guberni Generalnej. Z samego okręgu warszawskiego wygnano w ciągu lutego 15 tysięcy Żydów. Niemcy obrabowali ich z całego dobytku, pozwalając zabrać ze sobą po 25 kg ręcznego bagażu. W murach Warszawy okradli ich i obrabowali do reszty macherzy z gminy żydowskiej i inne szumowiny polskie i żydowskie548.
– Ghetta Gub[erni] Generalnej stają się „przytułkiem” również dla Żydów powyganianych z Rzeszy. Do Warszawy przybyli żydowscy wysiedleńcy z Gdańska i okolicy, do Kielc z Opola i Wiednia549.
