264 „Przegląd Marksistowski”, nr 8 [2]
akcji zachodzić mogą poważne różnice wywołane przez konkretną sytuację wojny. Byłoby np. niedorzecznym i zbrodniczym w razie wojny między ZSRR a Japonią, aby proletariat amerykański sabotował wysyłkę broni z Ameryki dla ZSRR. Natomiast akcje takie jak strajki, sabotaże itd. – byłyby bezwzględnie konieczne dla proletariatu państwa wojującego z ZSRR.
Nieubłagana opozycja proletariacka przeciwko imperialistycznemu sprzymierzeńcowi ZSRR musiałaby rozwijać się z jednej strony na gruncie polityki klasowej, z drugiej strony – na gruncie demaskowania celów imperialistycznych danego rządu, obłudnego charakteru jego „przymierza”, jego spekulowania na kontrrewolucję burżuazyjną w ZSRR itd. Polityka partii proletariackiej w kraju imperialistycznym, zarówno „sprzymierzonym”, jak i wrogim, musi zatem zmierzać do rewolucyjnego obalenia burżuazji i do objęcia władzy. Jest to jedyna droga dla stworzenia prawdziwego przymierza z ZSRR i ocalenia Pierwszego Państwa Robotniczego od upadku.
Wewnątrz ZSRR wojna przeciwko interwencji imperialistycznej wywoła, bez wątpienia, wybuch entuzjazmu patriotycznego. Wszystkie sprzeczności i wszystkie antagonizmy zostaną przezwyciężone lub co najmniej usunięte na plan dalszy. Młode generacje robotników i chłopów wyrosłe z rewolucji ujawnią na polach bitwy niesłychaną siłę dynamiczną. Scentralizowany przemysł ujawni dużą wyższość [s] i sprężystość, gdy chodzić będzie o cele wojenne. Rząd ZSRR stworzył bez wątpienia pokaźne rezerwy zaopatrzenia, które będą dostateczne w pierwszym okresie wojny. W sztabach generalnych zdają sobie z pewnością sprawę, że w Armii Czerwonej napotkają na potężnego przeciwnika, walka z którym wymagać będzie długiego tchu i straszliwego napięcia sił.
Lecz właśnie długotrwała wojna obnaży nieuchronnie sprzeczności przejściowej gospodarki ZSRR z jej biurokratycznym planowaniem.
[37]
aa[…]aa913
aa[…]aaaptownych zw[rotów] a[…]a
