„Der Ruf”, nr 1 [8] 547
ciąg rzezi. Później mordowanie gazem w Warthegau740, ostatnio w Lublinie741, w niewiarygodnych wprost „krematoriach” dla żywych ludzi w Bełżcu742. Krwawy łańcuch bezgranicznego bólu, najwyższy poziom krwawego okrucieństwa. Czara żydowskiego męczeństwa została przepełniona.
Dla świadomej politycznie części społeczeństwa żydowskiego krwawe czyny hitlerowskiej nienawiści do Żydów nie są niespodzianką. Zdają sobie sprawę z tego, że hitleryzm, jak faszyzm w ogóle, jest przejawem degeneracji i rozpadu systemu kapitalistycznego, ostatnią próbą ratowania kapitalizmu za wszelką cenę. Jednym ze środków jest zaślepienie i oszołomienie antysemityzmem mas ludu w swoim narodzie, zrzucenie na Żydów winy za wszystkie nieprawości, których doznaje człowiek w piekle kapitalizmu. By chronić swój rozpadający się system, kapitalizm obudził i wezwał do aktywnego wystąpienia ukryte siły. Wykonują one to [zadanie] w imię walki o „nową Europę” i „nową kulturę”, przeciw „bolszewickiemu barbarzyństwu”. Toczą krwawą walkę prowadzącą do zgładzenia społeczeństwa żydowskiego.
Zaskakuje furia, dziki impet, z jakim przeprowadzana jest w ostatnim czasie ta akcja eksterminacyjna. Nie jest to jednak dowodem siły, lecz słabości hitleryzmu. Są to ostatnie konwulsje ciężko rannej bestii, która czuje zbliżający się koniec.
Masy żydowskie nie straciły wiary w bliskie wyzwolenie. Łączą swoją przyszłość z nadzieją i walką tych dziesiątek milionów ludzi, obecnie zakutych w faszystowskie kajdany, którzy walczą o wolność, ponosząc niezliczone ofiary. Zdają sobie sprawę, że los ich na śmierć i życie związany jest z ogólną walką przeciwko faszyzmowi i hitleryzmowi, na której czele stoi teraz Związek Radziecki.
Wyzwolenie mas żydowskich może nadejść i nadejdzie w rezultacie zwycięstwa Armii Czerwonej i wszystkich sił stających wraz z nią do krwawej walki przeciw faszyzmowi. Dopiero to zwycięstwo uwolni drogę do pełnej normalizacji ich życia ekonomicznego, społeczno-politycznego i kulturalnego – drogę do ich społecznej i narodowej wolności.
[9] Pierwszomajowy apel Stalina743
Z okazji 1 maja 1942 r. komisarz ludowy do spraw obrony744 wydał następujący rozkaz dzienny w imieniu rządu radzieckiego i partii do żołnierzy Armii Czerwonej, Czerwonej Floty, partyzantów, do członków kołchozów i do wszystkich robotników w Związku Radzieckim:
