„Czerwony Sztandar”, nr 3 [1] 51
dla siebie samych rolę opozycji w łonie sowietów. Po zdobyciu większości w sowietach i stworzeniu własnego rządu, bolszewicy nie wykluczyli bynajmniej ugodowców z sowietów. Uciekli oni sami. Bolszewicy zgadzali się zasadniczo na stworzenie rządu koalicyjnego z każdą partią socjalistyczną, która by uznała suwerenną władzę sowietów i większość bolszewicką w rządzie. Na te warunki zgodziła się jedynie partia lewych eserów, która też wstąpiła do rządu koalicyjnego z bolszewikami i pozostała w nim, dopóki nie zorganizowała powstania przeciwko władzy sowieckiej i temuż rządowi. Mienszewicy zaś i prawi eserzy przeszli z bronią w ręku na stronę białogwardzistów67. Bolszewicy pozostali sami przy sterze władzy, pozostali jedyną partią sowiecką, nie z własnej woli, lecz z woli ich przeciwników. Gdyby ugodowcy zajęli w stosunku do państwa robotniczego stanowisko równie lojalne i... ugodowe jak wobec państwa burżuazyjnego, bolszewicy nie tknęliby ich organizacji i ich legalnej egzystencji. Program bolszewicki nie przewiduje bezwzględnej konieczności stosowania ograniczeń prawnych nawet wobec wydziedziczonej burżuazji. Terror podczas rewolucji rosyjskiej nie był owocem programu bolszewickiego, lecz owocem okrutnej wojny domowej sprowokowanej przez kontrrewolucję przy równoczesnej wojnie interwencyjnej wszystkich prawie państw kapitalistycznych68.
[3] Splot niesłychanie trudnych warunków, spowodowanych w ostatniej instancji przez izolację rewolucji rosyjskiej, spowodował wczesne spaczenie demokratycznego ustroju sowieckiego i w następstwie jego likwidację na rzecz absolutystyczno-barbarzyńskich rządów uzurpatorskiej kasty biurokratycznej.
Tragiczne doświadczenie rosyjskie nie świadczy jednak przeciwko systemowi radzieckiemu samemu w sobie, podobnie jak nie świadczy przeciwko rewolucji i socjalizmowi w ogóle. Ustrój radziecki i socjalizm niemożliwe są w ramach jednego kraju69. Gdy mówimy o przyszłej Polsce radzieckiej nie mamy na myśli izolowanego polskiego państwa robotniczego, lecz socjalistyczną Polskę w ramach Zjednoczonych Republik Socjalistycznych Europy. Nim jednak przystąpimy do budowy socjalizmu, trzeba będzie w każdym kraju z osobna wywalczyć władzę, zdruzgotać stary burżuazyjny aparat państwowy i uzbroić lud. W Polsce do wstępnych zadań władzy rewolucyjnej należeć będzie również oddanie ziemi obszarniczej do użytku chłopów i zagwarantowanie mniejszościom narodowym pełnego równouprawnienia. Jedynie radziecki rząd robotników i chłopów zdoła dokonać tego zadania i przystąpić do budowy ustroju socjalistycznego.
