„Czerwony Sztandar”, nr 4 [1] 83
inaczej bowiem stanie się wojną dworu, szlachty, spiskowców i spekulantów przeciwko ludowi. Rozpoczęła się ona od klęsk, musimy sprawić, aby zakończyła się zwycięstwem... Absolutnie niezbędnym warunkiem powodzenia w walce z nieprzyjacielem zewnętrznym jest wypowiedzenie wojny wrogom domowym, to znaczy niesprawiedliwości, arystokracji, zdradzie i despotyzmowi”195.
Piękne to i słuszne słowa. Ale do „Wolności”, organu „socjalistów” zasiadających we wspólnym „rządzie” z endekami, słowa te nadają się jak wół do karety.
„Przegląd Marksistowski”
„Przegląd Marksistowski” (nr 6, luty–marzec) zawiera nast[ępujące] artykuły: „Sprawa polska a rewolucja międzynarodowa”, „Niektóre przesłanki ekonomiczne wojny obecnej”, artykuł dyskusyjny o taktyce wojennej proletariatu i odpowiedź redakcji oraz artykuł Lenina o powstaniu Korniłowa196.
ZE ŚWIATA
Faszystowska „konsolidacja” w Hiszpanii.
Korespondent madrycki „Das Reich”197podaje ciekawe dane dotyczące bałaganu politycznego w Hiszpanii198. Trzy czynniki decydują – według niego – o losach państwa: „Falanga”, inne ugrupowania reakcyjne i monarchistyczne oraz armia. Faszystowska „Falanga” jest zupełnie niescementowana wewnętrznie. W skład jej wchodzą najprzeróżniejsze grupy polityczne i jednostki pomiędzy sobą skłócone, działające destrukcyjnie na z zasady totalistyczną partię. Ten stan daje autorowi asumpt do twierdzenia, że „Falanga” jest pozbawioną spoistości organizacją międzypartyjną. Obok „Falangi” istnieją i „marzą o konspiracji i sprzysiężeniach” liczne grupy reakcyjne, które ponadto oscylują w polityce zagranicznej między liberalną Anglią a spokrewnioną z nimi ideowo osią199.
