MŻIH C-281

Na tablicach dekalogu, pod koronami znajdują się pierwsze słowa Dziesięciu Przykazań, zapisane w języku hebrajskim. Znaki złotnicze: próba srebra „751”.

Królestwo Prus

MŻIH C-314

Grzebień bractwa pogrzebowego z Nieszawy. Na środku inskrypcja w języku hebrajskim: „Święte Stowarzyszenie ze świętej gminy w Nieszawie”.

Polska

361

Żydowskie Towarzystwo Krzewienia Sztuk Pięknych w Warszawie (jid. Jidisze Gezełszaft cu Farszprejtn Kunst) (ŻTKSP) – organizacja utworzona w 1923 w Warszawie. Powstanie ŻTKSP poprzedziła działalność Komitetu do Spraw Sztuki Żydowskiej (Komitetu Żydowskiej Wystawy Sztuki), który w 1921-1923 zorganizował 6 wystaw artystów żydowskich. W 1923-1939 ŻTKSP urządziło ok. 40 wystaw zbiorowych i ok. 25 indywidualnych artystów żydowskich. Organizowało doroczne Salony: Wiosenny i Zimowy. Wystawy ŻTKSP były pokazywane także w innych miastach, m.in. w Wilnie, Łodzi, Lublinie. ŻTKSP działało również w Krakowie (od 1929/1930 do 1931), Radomiu, Wilnie i Łodzi. Prowadziło szeroką działalność oświatową, organizując odczyty, wieczory plastyczne, konkursy i bale sztuki żydowskiej. Po przerwie, przypadającej na okres II wojny światowej, wznowiło działalność w 1946. Głównymi animatorami jego odrodzenia byli: J. Sandel i N. Rapaport. Celem Towarzystwa – oprócz organizowania wystaw i wspierania materialnego artystów – było ocalenie zachowanych dzieł sztuki artystów żydowskich oraz zbieranie wiadomości o losach artystów, którzy zginęli w czasie wojny. W 1946-1949 zgromadzono ok. 1 tys. eksponatów. W 1948 w salach ŻIH zorganizowano wielką wystawę Żydowscy artyści plastycy, męczennicy niemieckiej okupacji w Polsce w 1939-1945. W następnym roku pokazano wystawę Uratowane dzieła artystów żydowskich. W 1950, uchwałą CKŻP, utworzona przez ŻTKSP Galeria Sztuki została przekazana do zbiorów Muzeum Żydowskiego Instytutu Historycznego, a ŻTKSP – rozwiązane. Autor hasła: Renata Piątkowska (www.jhi.pl/psj)

834/1937
1937-05-14
DL.91

„Chwila“– informacyjny dziennik żydowski o zabarwieniu narodowosocjalistycznym, wydawany we Lwowie w nakładzie 35 tys. egz. (wydanie poranne). Dodatki: „Przewodnik Ekonomiczny" (1920); „Chwila Poniedziałkowa“ (1922); „Chwilka Dzieci i Młodzieży“ (1925). W latach 1934-1939 wydawany w dwóch wersjach: porannej i wieczornej („Chwila Wieczorna“). „Chwila“ prowadziła też rozbudowany dział naukowo – literacki, skupiając wokół siebie środowisko kresowych literatów; na przełomie lat 20 i 30. XX wieku z jej kręgów wyłoniła się galicyjska grupa poetycka, zajmując czołowe miejsce w literaturze polsko-żydowskiej.

Lwów

ARG I 543

ARG I 543

MŻIH C-305

MŻIH C-305

265/2

265/2

Radom

144/69

144/69

Łódź Łódź,

PL.318

PL.318

MŻIH A-1078

MŻIH A-1078

Polska

ARG vol 3

ARG vol 3

MŻIH A-8

MŻIH A-8

Polska

361/6

361/6

ARG II 378

ARG II 378

Warszawa-getto Getto warszawskie

L.II.2904

L.II.2904

Warszawa

ARG I 292

ARG I 292

Warszawa-getto

223/1

223/1

Włoszczowa

MŻIH A-551

MŻIH A-551

Warszawa

ARG I 278

ARG I 278

Warszawa-getto Getto warszawskie

ARG I 103

ARG I 103

Rzeszów [?]

ARG 581 Ring I/277_5

Cykl pięciu rysunków Beniamina Rozenfelda przedstawiających miejsca i sceny z życia getta warszawskiego.

Warszawa getto warszawskie

MŻIH A-37

Obraz powstał zapewne jako studium do innej (nieznanej) pracy Maurycego Gottlieba o tematyce historycznej. Jest to przykład znakomitych umiejętności tego artysty w zakresie realistycznego malarstwa portretowego i zarazem dowód istotnego wpływu, jaki na jego twórczość wywarł Jan Matejko. Zgodnie z tradycyjnymi (choć niepotwierdzonymi) ustaleniami, Gottlieb miał sportretować na tym obrazie tego samego modela, który pozował do „Kazania Skargi" jego krakowskiego mistrza.

MŻIH A-459

MŻIH A-459

Polska

Kolekcja 45 kart pocztowych wysłanych z warszawskiego getta do Lizbony, Londynu i Paryża, przekazana do zbiorów Żydowskiego Instytutu Historycznego przez prof. Anitę Prażmowską. Profesor Prażmowska opiekowała się kolekcją po śmierci Tamary Deutscher, adresatki większości z nich. Pani Deutscher, Żydówka z Łodzi, opuściła Polskę tuż po wybuchu wojny. Kiedy jej rodzinę zamknięto w getcie ona przebywała już w Londynie. Z bliskimi w Warszawie mogła kontaktować się wyłącznie przez polską placówkę dyplomatyczną w Lizbonie, w neutralnej Portugalii, w której pracował jej znajomy Stefan Rogasiński. Z korespondencji tej wyłania się wstrząsający obraz warunków życia w getcie.

Kolekcja 45 kart pocztowych wysłanych z warszawskiego getta do Lizbony, Londynu i Paryża, przekazana do zbiorów Żydowskiego Instytutu Historycznego przez prof. Anitę Prażmowską. Profesor Prażmowska opiekowała się kolekcją po śmierci Tamary Deutscher, adresatki większości z nich. Pani Deutscher, Żydówka z Łodzi, opuściła Polskę tuż po wybuchu wojny. Kiedy jej rodzinę zamknięto w getcie ona przebywała już w Londynie. Z bliskimi w Warszawie mogła kontaktować się wyłącznie przez polską placówkę dyplomatyczną w Lizbonie, w neutralnej Portugalii, w której pracował jej znajomy Stefan Rogasiński. Z korespondencji tej wyłania się wstrząsający obraz warunków życia w getcie.

DL.91

„Chwila”– informacyjny dziennik żydowski o charakterze narodowo-syjonistycznym, wydawany w języku polskim we Lwowie w latach 1919–1939 w nakładzie 35 tys. egz. (wydanie poranne). Pismo poświęcone było sprawom politycznym, społecznym i kulturalnym. Dodatki: „Przewodnik Ekonomiczny" (1920); „Chwila Poniedziałkowa” (1922); „Chwilka Dzieci i Młodzieży” (1925). W latach 1934-1939 dziennik wydawano w dwóch wersjach: porannej i wieczornej („Chwila Wieczorna”). „Chwila” prowadziła też rozbudowany dział naukowo – literacki, skupiając wokół siebie środowisko kresowych literatów; na przełomie lat 20 i 30. XX wieku z jej kręgów wyłoniła się galicyjska grupa poetycka, zajmując czołowe miejsce w literaturze polsko-żydowskiej.

369/13

369/13

MŻIH A-169

MŻIH A-169

MŻIH A-888/II/17

MŻIH A-888/II/17

getto łódzkie

MŻIH A-160

MŻIH A-160

Kraków

PL.201

Miesięcznik literacko-krytyczny.