Żydowskie Towarzystwo Krzewienia Sztuk Pięknych w Warszawie (jid. Jidisze Gezełszaft cu Farszprejtn Kunst) (ŻTKSP) – organizacja utworzona w 1923 w Warszawie. Powstanie ŻTKSP poprzedziła działalność Komitetu do Spraw Sztuki Żydowskiej (Komitetu Żydowskiej Wystawy Sztuki), który w 1921-1923 zorganizował 6 wystaw artystów żydowskich. W 1923-1939 ŻTKSP urządziło ok. 40 wystaw zbiorowych i ok. 25 indywidualnych artystów żydowskich. Organizowało doroczne Salony: Wiosenny i Zimowy. Wystawy ŻTKSP były pokazywane także w innych miastach, m.in. w Wilnie, Łodzi, Lublinie. ŻTKSP działało również w Krakowie (od 1929/1930 do 1931), Radomiu, Wilnie i Łodzi. Prowadziło szeroką działalność oświatową, organizując odczyty, wieczory plastyczne, konkursy i bale sztuki żydowskiej. Po przerwie, przypadającej na okres II wojny światowej, wznowiło działalność w 1946. Głównymi animatorami jego odrodzenia byli: J. Sandel i N. Rapaport. Celem Towarzystwa – oprócz organizowania wystaw i wspierania materialnego artystów – było ocalenie zachowanych dzieł sztuki artystów żydowskich oraz zbieranie wiadomości o losach artystów, którzy zginęli w czasie wojny. W 1946-1949 zgromadzono ok. 1 tys. eksponatów. W 1948 w salach ŻIH zorganizowano wielką wystawę Żydowscy artyści plastycy, męczennicy niemieckiej okupacji w Polsce w 1939-1945. W następnym roku pokazano wystawę Uratowane dzieła artystów żydowskich. W 1950, uchwałą CKŻP, utworzona przez ŻTKSP Galeria Sztuki została przekazana do zbiorów Muzeum Żydowskiego Instytutu Historycznego, a ŻTKSP – rozwiązane.
Autor hasła: Renata Piątkowska (www.jhi.pl/psj)
zamknij opis
