MŻIH A-16

MŻIH A-16

MŻIH C-264

MŻIH C-264

Moskwa

MŻIH A-116

MŻIH A-116

MŻIH A-693

MŻIH A-693

PL.197

PL.197

MŻIH A-441

MŻIH A-441

Polska

MŻIH A-296

MŻIH A-296

Kraków

MŻIH A-49

MŻIH A-49

Paryż

MŻIH A-17

MŻIH A-17

MŻIH A-40

MŻIH A-40

Polska

MŻIH A-55

MŻIH A-55

Brugia Belgia

Zapraszamy do zapoznania się z kolekcją wycinków prasowych, stworzonych i opracowanych specjalnie dla Państwa przez naszych naukowców. Wśród nich znajdują się zbiory ciekawych anegdot, historii i biografii z międzywojennej prasy jidyszowej.

Zapraszamy do zapoznania się z kolekcją wycinków prasowych, stworzonych i opracowanych specjalnie dla Państwa przez naszych naukowców. Wśród nich znajdują się zbiory ciekawych anegdot, historii i biografii z międzywojennej prasy jidyszowej.

301/1134

301/1134

Kraków

MŻIH A-1043

MŻIH A-1043

Polska

MŻIH A-1425

MŻIH A-1425

MŻIH A-1068

MŻIH A-1068

Polska

38/1901
1901-09-14 1901-09-27
PL.168

Tygodnik wydawany w Warszawie w latach 1866–1912 (z przerwami). Zamieszczał bogatą publicystykę społeczno – polityczną, artykuły dotyczące religii i kultury oraz bieżących zagadnień żydowskiego życia. Wychodził w nakładzie ok. 400 – 500 egzemplarzy.

Warszawa

MŻIH A-888/II/21

MŻIH A-888/II/21

getto łódzkie

MŻIH A-245

MŻIH A-245

Polska

Podziemne Archiwum Getta Warszawskiego, czyli Archiwum Ringelbluma, to unikatowy w skali światowej zbiór dokumentów ocalałych z Zagłady. Od 1999 r. znajduje się na liście UNESCO. W Archiwum znalazło się miejsce dla dzieł sztuki powstałych w getcie, jednak w porównaniu do liczby zachowanych dokumentów, jest ich niezwykle mało. Przetrwały dzieła jedynie dwójki artystów – Geli Seksztajn i nieznanego z imienia rysownika Rozenfelda. Prace te pokazują, że nawet w najcięższych warunkach i ekstremalnych sytuacjach mogą powstać dzieła nie tylko poruszające, ale też wybitne.

Podziemne Archiwum Getta Warszawskiego, czyli Archiwum Ringelbluma, to unikatowy w skali światowej zbiór dokumentów ocalałych z Zagłady. Od 1999 r. znajduje się na liście UNESCO. W Archiwum znalazło się miejsce dla dzieł sztuki powstałych w getcie, jednak w porównaniu do liczby zachowanych dokumentów, jest ich niezwykle mało. Przetrwały dzieła jedynie dwójki artystów – Geli Seksztajn i nieznanego z imienia rysownika Rozenfelda. Prace te pokazują, że nawet w najcięższych warunkach i ekstremalnych sytuacjach mogą powstać dzieła nie tylko poruszające, ale też wybitne.

Rkps 273

Rkps 273

MŻIH B-514

Nie wiadomo, z której synagogi pochodzi ten przedmiot. Podczas II wojny światowej Niemcy przechowywali go najprawdopodobniej w magazynie na Zamku Lubelskim. Po wojnie w latach 50. został przekazany ŻIH przez Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów w Polsce, Oddział w Lublinie.

Polska

H.3072.XVIII

H.3072.XVIII

Amsterdam

3/1928
1928-01-20
PJ.23

Literarische Bleter. Tygodnik poświęcony zagadnieniom literackim, teatralnym i artystycznym. Wydawany w Warszawie od 1924 do 1939 r. Ogółem wydano 782 numery w nakładzie 5 tys. egz. Publikowano w nim opowiadania, powieści w odcinkach, poezję, eseje i recenzje. Pismo angażowało się w dyskusje o problemach społecznych.

Warszawa

Pochodzący z Częstochowy Samuel Willenberg, mając już lat 16, we wrześniu 1939 r., jako ochotnik przyłączył się do wojska i wziął udział w walkach z Niemcami oraz w potyczce z Armią Czerwoną w okolicach Chełma. W 1942 r., po aresztowaniu jego sióstr, które zadenuncjowali sąsiedzi, załamany pojechał do opatowskiego getta. Wraz z jego mieszkańcami w październiku 1942 r. został wywieziony do obozu zagłady w Treblince. Podając się za murarza, jako jedyny z transportu uniknął natychmiastowej śmierci i został skierowany do Sonderkommando. Pracując w sortowni wśród przedmiotów należących do zamordowanych rozpoznał ubrania swoich dwóch sióstr. Jednym z jego obowiązków było też strzyżenie włosów Żydówkom, idącym do komór gazowych. Zapamiętał nazwisko i twarz jednej z kobiet – 20-letniej Rut Dorfman — jej twarz odtworzył po kilkudziesięciu latach w swoich rzeźbach. 2 sierpnia 1943 r. uczestniczył w buncie. Jego uczestnicy podpalili obóz i uciekli. Z kilkusetosobowej grupy uciekinierów ocalało tylko 68. Willenberg przedostał się do Warszawy, gdzie jako żołnierz batalionu „Ruczaj” wziął udział w Powstaniu. Po latach został odznaczony orderem Virtuti Militari. W 1950 r. wraz z matką i żoną wyjechał do Izraela, gdzie został inżynierem geodetą, a następnie pracował jako urzędnik średniego szczebla w ministerstwie budownictwa. Po przejściu na emeryturę zajął się sztuką. Ukończył kursy rzeźbiarskie na Uniwersytecie Ludowym w Jerozolimie i szybko zyskał rozgłos dziełami, w których w niezwykłej, ekspresyjnej formie ożyły obrazy, jakie zapamiętał z Treblinki. Zagłada jest jedynym tematem jego rzeźb. Tworzył je głównie w glinie oraz jako odlewy w brązie.

Pochodzący z Częstochowy Samuel Willenberg, mając już lat 16, we wrześniu 1939 r., jako ochotnik przyłączył się do wojska i wziął udział w walkach z Niemcami oraz w potyczce z Armią Czerwoną w okolicach Chełma. W 1942 r., po aresztowaniu jego sióstr, które zadenuncjowali sąsiedzi, załamany pojechał do opatowskiego getta. Wraz z jego mieszkańcami w październiku 1942 r. został wywieziony do obozu zagłady w Treblince. Podając się za murarza, jako jedyny z transportu uniknął natychmiastowej śmierci i został skierowany do Sonderkommando. Pracując w sortowni wśród przedmiotów należących do zamordowanych rozpoznał ubrania swoich dwóch sióstr. Jednym z jego obowiązków było też strzyżenie włosów Żydówkom, idącym do komór gazowych. Zapamiętał nazwisko i twarz jednej z kobiet – 20-letniej Rut Dorfman — jej twarz odtworzył po kilkudziesięciu latach w swoich rzeźbach. 2 sierpnia 1943 r. uczestniczył w buncie. Jego uczestnicy podpalili obóz i uciekli. Z kilkusetosobowej grupy uciekinierów ocalało tylko 68. Willenberg przedostał się do Warszawy, gdzie jako żołnierz batalionu „Ruczaj” wziął udział w Powstaniu. Po latach został odznaczony orderem Virtuti Militari. W 1950 r. wraz z matką i żoną wyjechał do Izraela, gdzie został inżynierem geodetą, a następnie pracował jako urzędnik średniego szczebla w ministerstwie budownictwa. Po przejściu na emeryturę zajął się sztuką. Ukończył kursy rzeźbiarskie na Uniwersytecie Ludowym w Jerozolimie i szybko zyskał rozgłos dziełami, w których w niezwykłej, ekspresyjnej formie ożyły obrazy, jakie zapamiętał z Treblinki. Zagłada jest jedynym tematem jego rzeźb. Tworzył je głównie w glinie oraz jako odlewy w brązie.

MŻIH A-390

MŻIH A-390

Polska

MŻIH A-1042/33

MŻIH A-1042/33

Warszawa

MŻIH A-25

MŻIH A-25

Kazimierz Dolny

MŻIH A-888/II/12

MŻIH A-888/II/12

getto łódzkie