MŻIH A-60

MŻIH A-60

kc14

Artykuł prezentujący początki prac nad Archiwum Ringelbluma. Autorem artykułu jest Nachman Blumental członek Centralnej Żydowskiej Komisji Historycznej, pierwszy dyrektor Żydowskiego Instytutu Historycznego.

ARG I 352

ARG I 352

Warszawa-getto Getto warszawskie

ARG vol 2

ARG vol 2

Warszawa

205/326

205/326

Marysin

MŻIH A-7

Obraz przedstawia dziewczynkę z zamożnej rodziny, najprawdopodobniej Irenę Heyman pochodzącą z Łodzi. Jest to przykład malarstwa o charakterze dekoracyjnym, przeznaczonego np. do wnętrz salonowych. Tego typu portretów Wachtel namalował bardzo wiele i dzięki nim osiągnął dość duży (jak na artystę żydowskiego) sukces w okresie międzywojennym.

Szyper, Natan
L.II.1063

L.II.1063

Lwów

ARG I 351

ARG I 351

Warszawa-getto Getto warszawskie

229/69

229/69

Lwów

DZIH E 51/4/1

Fotografia pochodzi z albumu dokumentującego funkcjonowanie Aresztu Centralnego w getcie warszawskim w latach 1941–1942. Zdjęcie przedstawia prezesa warszawskiego Judenratu Adama Czerniaków, po lewej kobieta, którą uratował.

Warszawa getto warszawskie

ARG vol 1

ARG vol 1

Warszawa

113/9_14

113/9_14

Wilno

MŻIH A-76

MŻIH A-76

ARG I 195

ARG I 195

Warszawa

MŻIH A-1042/25

MŻIH A-1042/25

Warszawa

ZIH-01-N-367

Portret młodej kobiety.

MŻIH A-415

MŻIH A-415

Polska

L.I.1917

L.I.1917

Jerozolima Warszawa

266

266

Siedlce

144

144

MŻIH C-403

Na drzwiczkach szafy ołtarzowej znajduje się napis: „Gdy Arka wyruszyła, mówił Mojżesz...” (Lb 10:35). Niżej zawarto tablice Dekalogu i podtrzymywany przez dwa jelenie kartusz z napisem: „Płock [5]617” [=1857]. Na bazach kolumn znajdują się nazwy kolumn ze świątyni Salomona: „Boaz”, „Jakin”, (1 Krl 7:21, 2 Krn 3:17). W dole jedna zawieszka z imieniem donatora: „Icchak”. Znaki złotnicze: 1) punca złotnika – w kwadracie, kursywą monogram „MZ”, 2) znak warsztatu – w owalu lew w lewym profilu z głową odwróconą prawą stroną.

Płock [?]

253/3

253/3

Lublin

Wycinki pozwalają zapoznać się z historią i kulturą Żydów przez pryzmat prasy żydowskiej. Na jej łamach przenikało się wiele języków: polski, hebrajski, niemiecki, jidysz oraz rosyjski. Była wydawana w każdym mieście, w którym istniała społeczność żydowska. Wycinki prezentowane obecnie w CBJ zawierają ciekawe anegdoty, historie i biografie z przedwojennej prasy jidyszowej, obrazując bogactwo życia codziennego, społecznego i duchowego Żydów polskich.

Wycinki pozwalają zapoznać się z historią i kulturą Żydów przez pryzmat prasy żydowskiej. Na jej łamach przenikało się wiele języków: polski, hebrajski, niemiecki, jidysz oraz rosyjski. Była wydawana w każdym mieście, w którym istniała społeczność żydowska. Wycinki prezentowane obecnie w CBJ zawierają ciekawe anegdoty, historie i biografie z przedwojennej prasy jidyszowej, obrazując bogactwo życia codziennego, społecznego i duchowego Żydów polskich.

222/20

222/20

Staszów

218/44

218/44

Cieszyn Wisła Kraków Krzeszowice Czechowice Kraków :

MŻIH C-314

Grzebień bractwa pogrzebowego z Nieszawy. Na środku inskrypcja w języku hebrajskim: „Święte Stowarzyszenie ze świętej gminy w Nieszawie”.

Polska

361

Żydowskie Towarzystwo Krzewienia Sztuk Pięknych w Warszawie (jid. Jidisze Gezełszaft cu Farszprejtn Kunst) (ŻTKSP) – organizacja utworzona w 1923 w Warszawie. Powstanie ŻTKSP poprzedziła działalność Komitetu do Spraw Sztuki Żydowskiej (Komitetu Żydowskiej Wystawy Sztuki), który w 1921-1923 zorganizował 6 wystaw artystów żydowskich. W 1923-1939 ŻTKSP urządziło ok. 40 wystaw zbiorowych i ok. 25 indywidualnych artystów żydowskich. Organizowało doroczne Salony: Wiosenny i Zimowy. Wystawy ŻTKSP były pokazywane także w innych miastach, m.in. w Wilnie, Łodzi, Lublinie. ŻTKSP działało również w Krakowie (od 1929/1930 do 1931), Radomiu, Wilnie i Łodzi. Prowadziło szeroką działalność oświatową, organizując odczyty, wieczory plastyczne, konkursy i bale sztuki żydowskiej. Po przerwie, przypadającej na okres II wojny światowej, wznowiło działalność w 1946. Głównymi animatorami jego odrodzenia byli: J. Sandel i N. Rapaport. Celem Towarzystwa – oprócz organizowania wystaw i wspierania materialnego artystów – było ocalenie zachowanych dzieł sztuki artystów żydowskich oraz zbieranie wiadomości o losach artystów, którzy zginęli w czasie wojny. W 1946-1949 zgromadzono ok. 1 tys. eksponatów. W 1948 w salach ŻIH zorganizowano wielką wystawę Żydowscy artyści plastycy, męczennicy niemieckiej okupacji w Polsce w 1939-1945. W następnym roku pokazano wystawę Uratowane dzieła artystów żydowskich. W 1950, uchwałą CKŻP, utworzona przez ŻTKSP Galeria Sztuki została przekazana do zbiorów Muzeum Żydowskiego Instytutu Historycznego, a ŻTKSP – rozwiązane. Autor hasła: Renata Piątkowska (www.jhi.pl/psj)

834/1937
1937-05-14
DL.91

„Chwila“– informacyjny dziennik żydowski o zabarwieniu narodowosocjalistycznym, wydawany we Lwowie w nakładzie 35 tys. egz. (wydanie poranne). Dodatki: „Przewodnik Ekonomiczny" (1920); „Chwila Poniedziałkowa“ (1922); „Chwilka Dzieci i Młodzieży“ (1925). W latach 1934-1939 wydawany w dwóch wersjach: porannej i wieczornej („Chwila Wieczorna“). „Chwila“ prowadziła też rozbudowany dział naukowo – literacki, skupiając wokół siebie środowisko kresowych literatów; na przełomie lat 20 i 30. XX wieku z jej kręgów wyłoniła się galicyjska grupa poetycka, zajmując czołowe miejsce w literaturze polsko-żydowskiej.

Lwów

ARG I 543

ARG I 543

MŻIH C-305

MŻIH C-305